بررسی میزان آلودگی صوتی در بخش های بیمارستان فیض و محوطه اطراف آن

توجه به آرامش و آسایش بیماران در زمان اقامت و بستری در بیمارستان با توجه به وضعیت ناخوشایند آنان، حایز اهمیت می باشد. آلودگی صوتی بالاتر از حد مجاز، بیماری این افراد را تشدید می کند. همچنین بالا بودن این عامل زیان آور روی کارکنان بیمارستان تاثیر می گذارد و در نتیجه در ارایه خدمات مناسب به بیماران اثر منفی خواهد گذاشت. بنابراین این تحقیق با هدف بررسی میزان آلودگی صوتی در بخش های مختلف بیمارستان فیض و محوطه اطراف آن صورت گرفت.

این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی بود که در سه ماه اول سال 1390 به انجام رسید. جهت سنجش میزان صدا در بخش های مختلف بیمارستان و خیابان های اطراف آن از دستگاه صداسنج مدل 440-CEL استفاده شد. پارامترهای محیطی صدا مانند 10L، 50L، 95L، 95L، 99L، Leq،SEL، SPL، Lmin و Lmax اندازه گیری گردید. اندازه گیری ها در نوبت صبح ساعت 8 تا 12 و بعد از ظهر ساعت 16 تا 20 انجام گرفت.

حداکثر میانگین تراز معادل صدا (Leq) در نوبت صبح مربوط به بخش درمانگاه 72/66 دسی بل و در نوبت بعد از ظهر مربوط به بخش اداری بیمارستان 80/65 دسی بل بود. میانگین پارامترهای Lmax، Leq، SEL و 10L در نوبت صبح به ترتیب معادل 87/61، 17/58، 50/61 و 62/60 دسی بل و در نوبت بعد از ظهر به ترتیب معادل 67/69، 06/62، 58/71 و 87/64 دسی بل بود.

آزمون های آماری نشان داد که بین مقادیر اندازه گیری شده صبح و بعد از ظهر اختلاف معنی داری وجود داشت (001/0 > P)؛ یعنی میانگین مقادیر شاخص های مذکور در نوبت بعد از ظهر بیشتر از نوبت صبح بود. در مجموع مشخص شد که بیمارستان فیض از آلودگی صوتی بالایی برخوردار است و در اکثر موارد، مقادیر بالاتر از استانداردهای سازمان حفاظت محیط زیست ایران می باشد.