تاثیر جلب توجه درونی و بیرونی بر عملکرد مهارت پرتاب وزنه

هدف از این پژوهش تعیین تاثیر نوع جلب توجه بر عملکرد مهارت های حرکتی مستلزم تولید نیروی (نزدیک به) بیشینه بود. در این آزمایش 28 دانشجوی دختر راست دست با تجربه کم در مهارت پرتاب وزنه به صورت داوطلبانه انتخاب و بر اساس مسافت پرتاب در پیش آزمون (شامل سه کوشش) به دو گروه توجه درونی و بیرونی تقسیم شدند. از آزمودنی ها خواسته شده بود که با استفاده از تکنیک اوبراین وزنه را پرتاب کنند. آزمایش در سه جلسه انجام شد و هر جلسه شامل سه کوشش بود. دستورالعمل ها مربوط به حرکات دست و بدن (توجه درونی) یا وزنه (توجه بیرونی) بودند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس عاملی مرکب (جلسه)3× (گروه) 2 با اندازه گیری مکرر عامل جلسه استفاده شد. نتایج نشان داد که عملکرد گروه توجه بیرونی در مقدار مسافت پرتاب وزنه بیشتر از گروه توجه درونی بود (05/0P<). همچنین اثر متقابل جلب توجه و جلسات تمرینی نیز معنادار بود (001/0P<). نتیجه اینکه دستورالعمل های توجه بیرونی منجر به تولید نیروی بیشتری نسبت به دستورالعمل های توجه درونی می شوند این مطلب تایید کننده تعمیم پذیری مزایای جلب توجه بیرونی در تکالیف تولید نیرو است که در مطالعات گذشته نشان داده شده است.