ارتباط بین اعتیاد به کار و کیفیت زندگی کاری استادان تربیت بدنی دانشگاه های ایران

هدف اصلی این تحقیق، یافتن رابطه بین اعتیاد به کار و کیفیت زندگی کاری استادان تربیت بدنی دانشگاه های ایران بود. جامعه آماری این تحقیق شامل 264 نفر از استادان تربیت بدنی دانشگاه-های وزارت علوم، تحقیقات و فناوری سراسر کشور بود که بر اساس جدول کرجسی و مورگان، 163 نفر از آنان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و با استفاده از دو پرسش نامه اعتیاد به کار اسپنس و رابینز با پایایی 82/0 و پرسش نامه کیفیت زندگی کاری والتون با پایایی 80/0 مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی از آزمون آمار استنباطی نظیر آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد 71 درصد از استادان اعتیاد به کار در حد بالا دارند و همچنین 92 درصد آن ها زندگی کاری با کیفیت متوسط و خوب را دارا می باشند. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که بین اعتیاد به کار و کیفیت زندگی کاری استادان رابطه معنی داری حاکم است (01/0، P<535/0r=). بنابراین اعتیاد به کار استادان با کیفیت زندگی کاری آن ها ارتباط مستقیم دارد ولیکن اعتیاد به کار آن ها با وابستگی اجتماعی و فضای کلی زندگی آن ها رابطه معناداری ندارد به عبارت دیگر می توان گفت که اعتیاد به کار می تواند شرایط کاری را در محیط دانشگاهی بهبود بخشد اما از نظر وابستگی اجتماعی و زندگی شخصی، فرد را دچار مشکل کند