برهمکنش نیتریک اکساید و گیرنده های هیستامینی H1 هیپوکامپ پشتی در تست اضطراب ماز بعلاوه ای شکل مرتفع

نیتریک اکساید و گیرنده های هیستامینی H1 رفتارهای شبه اضطرابی را تحت تاثیر قرار می دهند. علاوه بر این، برهمکنش نیتریک اکساید و گیرنده های هیستامینی H1، در زمینه تعدیل برخی رفتارها اثبات شده است. این مطالعه برای ارزیابی برهمکنش بین پیریلامین، آنتاگونیست گیرنده های هیستامینی H1 و سیستم نیتریک اکساید در ناحیه CA1 مغز موش سوری با استفاده از تست ماز بعلاوه ای شکل مرتفع طراحی شده است.
در این مطالعه تجربی، 136 موش سوری نر نژاد NMRI با کتامین به علاوه زایلزین بی هوش شدند و دو کانول با استفاده از دستگاه استریوتاکسی در ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی قرار داده شد. بعد از طی یک هفته دوره بهبودی، تست ماز بعلاوه ای شکل مرتفع برای سنجش رفتارهای شبه اضطرابی مورد استفاده قرار گرفت. از آزمون های آماری توصیفی و آنالیز واریانس یک طرفه برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده گردید.
تزریق پیریلامین (9 میکروگرم بر موش) به داخل ناحیه CA1 باعث القاء اضطراب شد. تزریق L - آرژنین (1/0 و 5/0 میکروگرم بر موش) یا L-NAME (5 و 10 نانوگرم بر موش)، دو دقیقه قبل از دوز موثر پیریلامین اثر اضطراب زای پیریلامین را مهار نمود.
نتایج نشان دهنده وجود یک برهمکنش پیچیده بین گیرنده های هیستامینی H1 و سیستم نیتریک اکساید است، که رفتار اضطرابی را در ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی تحت تاثیر قرار می دهد. فعال یا مهار نمودن سیستم نیتریک اکساید پاسخ اضطرابی پیریلامین را در هیپوکامپ پشتی مهار می نماید.