رابطه کمال گرایی و فرسودگی در ورزشکاران نخبه دارای معلولیت های جسمانی-حرکتی

هدف این تحقیق تعیین رابطه کمال گرایی و فرسودگی در ورزشکاران نخبه معلول جسمانی‎ حرکتی بود. 118 نفر (با میانگین سنی 74/5±83/24 سال، سابقه ورزشی 53/6±43/12 سال و سابقه رقابتی 40/4±39/8 سال) از ورزشکاران حاضر در بازی های آسیایی گوانجو در سال 2010، به‎صورت داوطلبانه مقیاس کمال گرایی مثبت و منفی (هاس و پراپاوسیس، 2004) و پرسشنامه فرسودگی ورزشکار (رادک و اسمیت، 2001) را تکمیل کردند. ضرایب همبستگی پیرسون نشان دادند که (1) کمال گرایی مثبت، روابط منفی معنا دار با کاهش احساس پیشرفت، خستگی جسمانی/ هیجانی، احساس بی ارزشی و سطح کلی فرسودگی دارد، و (2) رابطه کمال گرایی منفی فقط با بعد کاهش احساس پیشرفت، معنا دار بود. نتایج تحلیل رگرسیون نشان دادند که تنها کمال-گرایی مثبت پیش‎بینی‎کننده معنا دار سطح کلی فرسودگی است. بر اساس یافته ها، وجود گرایش های کمال گرایی مثبت در پیشگیری از اثرات مخرب فرسودگی در ورزشکاران معلول جسمانی‎‎حرکتی موثر است.