اثربخشی تقویت حافظه دیداری به طریق بازی درمانی بر کاهش خطاهای املایی دانش آموزان دارای اختلال نوشتن

در ارتباط با نقایص شناختی دانش آموزان مبتلا به اختلال نوشتن فرضیات متعددی وجود دارد که یکی از این فرضیات نقص در حافظه دیداری است. هدف از مطالعه حاضر، اثربخشی تقویت حافظه دیداری به طریق بازی درمانی بر کاهش خطاهای املایی دانش آموزان دارای اختلال نوشتن بود.
این پژوهش از نوع شبه آزمایشی (پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد) بود. در این مطالعه، 30 دانش آموز مبتلا به اختلال نوشتن از بین کل دانش آموزان دختر و پسر مراجعه کننده به مرکز اختلالات یادگیری شهرستان دیواندره به کمک ابزارهای تشخیصی، آزمون Wechsler، آزمون نوشتن فلاح چای و ارزیابی غلط های املایی انتخاب شدند، سپس به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و شاهد (15 نفر) قرار گرفتند و سپس گروه آزمایش به مدت 20 جلسه و طی حدود 3 ماه تحت آموزش و تقویت حافظه دیداری به طریق بازی درمانی قرار گرفت و در طول جلسات درمانی گروه آزمایش، گروه شاهد هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون ANOVA، ANCOVA تک متغیری، آزمون همبستگی Pearson و Independent t تحلیل شد. همچنین داده ها با نرم افزار 16SPSS پردازش گردید.
F تک متغیری (حافظه دیداری = 05/0 > P، آزمون مکعب ها =05/0 > P) نمره های پس آزمون گروه آزمایش و شاهد نشان داد که دو گروه در حافظه دیداری و خرده آزمون مکعب Wechsler از لحاظ آماری با یکدیگر تفاوت معنی داری دارند. همچنین نتایج آزمون Independent t نشان داد که میانگین نمرات حافظه دیداری و آزمون مکعب ها در مرحله پس آزمون به لحاظ جنسیت تفاوت معنی داری با یکدیگر ندارند.
تقویت حافظه دیداری دانش آموزان دارای اختلال نوشتن باعث کاهش خطاهای املایی آن ها خواهد شد. این مداخله باعث شد دانش آموزان بر فرایند نوشتن خود نظارت کنند و فعالیت خود را هدفمند سازند و در نهایت مهارت نوشتن صحیح کلمات را کسب کنند.