توصیف برخی ساختارهای زبانی در داستان گویی کودکان 4 ساله سالم شهر اصفهان و ارتباط آن با جنس بر اساس پروتکل ارزیابی داستان گویی

مهارت داستان گویی کودکان به عنوان یک پایه مهم و پیش بینی کننده اکتساب مهارت های خواندن، نوشتن، تحصیلی و اجتماعی است. ارزیابی داستان رویکردی غنی برای توصیف رشد زبان در محیط های اولیه کودکی می باشد. این پژوهش با هدف، توصیف برخی از ساختارهای زبانی در داستان گویی کودکان 4 ساله سالم و ارتباط آن با جنس بر اساس پروتکل ارزیابی داستان گویی انجام شد.
در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی، برخی از ساختارهای زبانی 126 کودک فارسی زبان 4 ساله سالم شهر اصفهان، در داستان گویی خودانگیخته با کمک یک کتاب مصور بر اساس شیوه پروتکل ارزیابی داستان گویی مورد بررسی قرار گرفتند. پایایی های درون آزمونگر، بین آزمونگر و پایایی بین نمره گذاری همزمان از روی نمونه صوتی ضبط شده و نمونه نسخه نویسی شده، نیز انجام شد.
ساختارهای زبانی مورد نظر در داستان های اغلب کودکان وجود داشت. بیشترین رخداد مربوط به صورت ملکی اسم و کمترین استفاده از کاربرد مجازی اسم بود. نمرات پایایی های درون آزمونگر، بین آزمونگر و پایایی بین نمره گذاری همزمان از روی نمونه صوتی ضبط شده و نمونه نسخه نویسی شده بین 53/0 تا 00/1 بود. در نمره نهایی و نمرات هر یک از ساختارهای زبانی، تفاوت معنی داری بین دختران و پسران وجود نداشت.
داده های مطالعات گذشته در مورد دامنه میانگین طول گفته در سنین مختلف و نتایج ذکر شده از ارتباط بین میانگین طول گفته و رشد ساختارهای نحوی زبان در محدوده سنی مورد نظر، با یافته های تحقیق حاضر تطابق داشت.