تاثیر مکالمه با تلفن همراه بر ایمنی ترافیکی: بررسی متدولوژی های مطالعه

پدیده استفاده از تلفن همراه در هنگام رانندگی توسط پژوهشگران زیادی مورد مطالعه قرار گرفت و تاثیر منفی آن بر ایمنی ترافیکی در مطالعه های گوناگون نشان داده شد. با این حال، چارچوب های پژوهشی که بر اساس آن چنین یافته هایی ارایه شدند، مورد بحث و نقد پژوهشگران است. در این مقاله چارچوب های متدولوژیک این مطالعه ها مورد بررسی قرار گرفت.
مقاله های منتشر شده در شش مجله نمایه شده در ISI web of knowledge در حوزه های بهداشت و سلامت، ایمنی، حمل و نقل و علوم رفتاری بر اساس شش کلید واژه مرتبط با موضوع ایمنی ترافیکی و تلفن همراه جستجو شد. 13 مقاله با میانگین ارجاع 3/8 و بر اساس دسترسی به متن کامل از مجموع مقاله ها استخراج شد و مورد بررسی قرار گرفت.
سه رویکرد اصلی در تعیین تاثیر استفاده از تلفن همراه بر ایمنی ترافیکی در مقاله ها قابل شناسایی است. رویکرد اپیدمیولوژیک توسط متخصصین پزشکی اجتماعی و اپیدمیولوژیست ها، رویکرد مطالعه های شبیه سازی توسط متخصصین ارگونومی، ایمنی و ترافیک و رویکرد روان شناختی توسط متخصصین نورسایکولوژی، روان شناسی شناختی و روان شناسی کاربردی مورد استفاده قرار گرفت. هر کدام از رویکردها دارای محدودیت های متدولوژیک در بررسی این پدیده هستند.
تمامی رویکردها تاثیر استفاده از تلفن همراه بر افزایش ریسک تصادفات رانندگی را تایید کردند. با این حال، تعمیم کلی یافته های مطالعه ها به دلیل محدودیت های متدولوژیک مربوط به هر کدام از رویکردها دشوار است. نقاط قوت و ضعف هر کدام از متدولوژی ها مورد بحث قرار گرفت.