رابطه بین مهارت های تفکر انتقادی و سلامت عمومی دانشجویان

هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی رابطه بین مهارت های تفکر انتقادی و سلامت عمومی دانشجویان کارشناسی دانشگاه بوعلی سینا همدان (90-89) می باشد. روش شناسی : برای اجرای این تحقیق توصیفی از روش مطالعه عرضی یا سطح مقطعی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا تشکیل می داد که تعداد آن برابر 8750 بود. نمونه ای برابر حجم 383 نفر به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی بر اساس جدول مورگان انتخاب گردید. ابزار گردآوری داده های پژوهش متشکل از دو پرسشنامه استاندارد تفکر انتقادی کالیفرنیا و پرسشنامه استاندارد سلامت روانی گلدبرگ و هیلیئرGHQ)) بود. روایی پرسشنامه ها به شیوه روایی محتوایی و پایایی آن بر اساس آلفای کرونباخ به ترتیب 88% و 89% تعیین گردید. تحلیل داده های تحقیق با استفاده از نرم افزار spss در دو سطح آمار توصیفی (فراوانی، درصد و گرایش های مرکزی و پراکندگی) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تست t گروه های مستقل و رگرسیون چندگانه) صورت گرفت.
میانگین تفکر انتقادی دانشجویان 7/6 از 34 و در سطح خیلی ضعیفی قرار داشت. میانگین سلامت عمومی دانشجویان مورد بررسی 52/31 بود. به عبارت دیگر 73 نفر (4/18) درصد دانشجویان فاقد اختلالات روانی و 310 نفر (6/91) درصد مشکوک به اختلالات روانی بودند.
بین مهارت های تفکر انتقادی و سلامت عمومی دانشجویان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. ضریب مدل رگرسیون نشان می دهد بین مهارت تحلیل انتقادی و مهارت استدلال قیاسی و اختلالات روانی رابطه منفی وجود دارد.