تاثیر کشت مخلوط افزایشی و جایگزینی ذرت (Zea mays L.) و ماش (Vigna radiate L.) بر عملکرد، اجزای عملکرد و زیست توده علف های هرز

به منظور بررسی اثر کشت مخلوط افزایشی و جایگزینی ذرت و ماش بر عملکرد، اجزای عملکرد و زیست توده علف های هرز آزمایشی در سال 90-1389 در قالب بلوک کامل تصادفی با سه تکرار و 9 تیمار در مزرعه ای واقع در شیروان اجرا شد. تیمارهای آزمایشی کشت خالص ذرت (C)، کشت خالص ماش (M)، 75% ذرت + 25% ماش (C75M25)، 50% ذرت + 50% ماش (C50M50)، 25% ذرت + 75% ماش (C25M75)، 100% ذرت + 25% ماش(C100M25)، 25% ذرت + 100% ماش (C25M100)، 100% ذرت + 50% ماش (C100M50)، 50% ذرت + 100% ماش (C50M100) بود. نتایج نشان داد تیمارهای مختلف از نظر کنترل زیست توده علف-های هرز با یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند. تیمارهای کشت مخلوط افزایشی توانست وزن خشک علف های هرز را نسبت به تیمارهای جایگزینی بهتر کاهش دهد. پایین ترین وزن خشک علف های هرز در تیمار 50% ذرت + 100% ماش (C50M100) به دست آمد. این تیمار سبب کاهش وزن خشک علف های هرز سلمه تره، آمارانتوس ریشه قرمز و جانسونگراس را در مقایسه به سایر تیمارها گردید. بیشترین عملکرد ذرت در تیمار 100% ذرت + 25% ماش (C100M25) با 33/11254 کیلوگرم در هکتار و بیشترین عملکرد ماش نیز در تیمار کشت خالص ماش (M) و 25% ذرت + 100% ماش (C25M100) به ترتیب با 07/1905 و 17/1840 کیلوگرم در هکتار مشاهده شد. محاسبه نسبت برابری زمین (LER) نشان داد که کشت مخلوط افزایشی 100% ذرت + 50% ماش (C100M50) با 75/1= LER بیشترین نسبت برابری زمین را دارا می باشد. که دلیل این برتری را می توان به استفاده بهتر از منابع و کنترل علف های هرز نسبت داد.