استاد راهنمای پنهان: برنامه درسی برآمده از تعامل استاد راهنما و دانشجو در پایان نامه های کارشناسی ارشد

برنامه درسی پنهان محصول نگاه همه جانبه به تجربه یادگیرندگان است که در قلمرو آموزش عالی نیز به طور ویژه ای مورد توجه بوده است. در این میان، در پایان نامه به عنوان درسی که محتوای آن بر اساس مساله پژوهشی به وجود می آید و به طور انفرادی بین استاد و دانشجو تعریف می شود، نوعی برنامه درسی روییدنی توسط دانشجو تجربه می گردد که همان برنامه درسی پنهان است. در پژوهش حاضر مولفه ها و ارتباطات میان آنها در برنامه درسی پنهان ناشی از این تعامل مورد بررسی قرار گرفته است. ابزار جمع آوری اطلاعات مصاحبه های نیمه ساختاری بوده و مورد مطالعاتی پژوهش، رشته علوم تربیتی یکی از دانشگاه های تهران است. به این منظور، نمونه ای هدفمند از دانشجویان دوره کارشناسی ارشد (8 نفر) رشته علوم تربیتی انتخاب شد و در طول مدت تجربه این برنامه درسی مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده به روش استراس و کوربین کدگذاری شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در نهایت، با تقسیم فرآیند انجام پایان نامه به سه مرحله انتخاب استاد راهنما، شروع تعامل و استمرار تعامل نشانگرهایی برای هر مرحله شناسایی و بررسی شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که دانشجویان انتظار تجربه یک فرایند هدایت گری از سوی استاد راهنما دارند و تصور اولیه آنها از فرآیند راهنمایی مغایر با چیزی است که برای آنها شکل می گیرد، لذا برای جبران تفاوت موجود در موقعیت مورد انتظار و آنچه در عمل تجربه می شود، معمولا «استاد راهنمای پنهان» را برای پرکردن خلا بین موقعیت مورد انتظار و موجود بر می گزینند.