بررسی عوامل موثر بر پریشانی اخلاقی در پرستاران: مروری بر مطالعات پیشین

پرستاران کسانی هستند که در نتیجه مواجهه مکرر با تعداد زیادی از افراد بیمار و مرگ و میر آنان، با خطر درگیری عاطفی زیادی روبرو هستند. پریشانی اخلاقی هنگامی بوجود می آید که فرد می داند عمل درستی که باید انجام دهد چیست، اما مجموعه ای از عوامل و موانع او را متقاعد می سازند که انجام عمل درست، غیر ممکن است. پس می توان گفت پریشانی اخلاقی با بی میلی در کار،عدم رضایت شغلی، کاهش تعامل با بیماران و خانواده هایشان و در نهایت فرسودگی شغلی در ارتباط است. این مطالعه با هدف تعیین تاریخچه مفهوم پریشانی اخلاقی و عوامل تاثیر گذار بر آن در جامعه پرستاران با مرور دیگر مطالعات انجام شده است.
برای گرد آوری اطلاعات در زمینه پریشانی اخلاقی در پرستاری علاوه بر مطالعات کتابخانه ای از پایگاه های اطلاعاتی مدلاین، ovid proquest، پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی و ایران مدکس استفاده شد، مقالات از سال 1996 تا سال 2010 مورد بررسی قرار گرفتند از کلید واژه های Moral distress و پریشانی اخلاقی جهت جستجوی مقالات استفاده شد. در نهایت 23 مقاله مرتبط با پریشانی اخلاقی به مطالعه حاضر وارد شدند و مورد بررسی قرار گرفته اند.
مطالعات مختلف نشان دادند که، عوامل موثر و ایجاد کننده پریشانی اخلاقی در پرستاران با توجه بر مرور متون شامل: «ارتباط مستقیم با بیمار»، «منابع ناکافی»، «فراهم کردن مراقبت های پزشکی بیهوده»، «بی حرمتی به استقلال بیماران»، «روابط بین پزشکان و پرستاران» و «ناتوانی در جلوگیری از مرگ» می باشد که همه ی آنها به نوعی می توانند بر عملکرد بالینی پرستاران و کیفیت مراقبت از بیمار تاثیر بگذارند.
با توجه به تاثیر و پیامدهای پریشانی اخلاقی بر پرستاران، مدیران پرستاری باید برای مقابله با پریشانی اخلاقی پرستاران، بروی منابع تمرکز کنند. همچنین به کار گماشتن پرستاران در کمیته اخلاق بیمارستان یکی از راه حل های موجود می تواند باشد.