اختلال حرکتی در کودکان مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا و آسپرگر: شواهدی از یادگیری توالی حرکتی

اختلال حرکتی یکی از ویژگی های برجسته ی اوتیسم و آسپرگر است. هدف از این مطالعه بررسی یادگیری صریح حرکتی افراد مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم و تحکیم آن بعد از گذشت 24 ساعت است.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 15 کودک مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم با 16 همتای عادی مقایسه شدند. شرکت کننده ها با استفاده از ASSQ از دبستان های نجف آباد انتخاب شدند. نمونه ها در روز اول، تکلیف زمان عکس العمل متوالی را در 10 بلوک و در روز دوم در 2 بلوک انجام دادند.
میانگین و انحراف معیار سرعت یادگیری در 8 بلوک منظم روز اول در گروه مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم برابر 405/0±5/1 و در همتایان عادی 29/0±14/1 بود. مقایسه ی سرعت یادگیری دو گروه تفاوت معنی داری را نشان داد که بیانگر نقص یادگیری صریح در افراد مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم بود (009/0=P). مقایسه ی میانگین سرعت یادگیری دو گروه در روز اول با دوم (اختلالات طیف اوتیسم:31/0±295/1، سالم:21/0±06/1) نیز نشان دهنده ی تفاوت معنی داری بین دو گروه بود (046/0=P) که مبین نقص تحکیم یادگیری بود.
نقص یادگیری حرکتی صریح و تحکیم آن در گروه اختلالات طیف اوتیسم می تواند به علت اختلال عملکرد نیمکره ی چپ، تخصصی شده در یادگیری صریح، باشد. این نقص یادگیری حرکتی صریح تاکیدی بر اختلالات حرکتی در افراد مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم است.