تاثیر جلسات معتادان گمنام بر صفات شخصیتی بیماران وابسته به مواد

وابستگی به مواد یک مشکل جهانی است و اثرات منفی بر زندگی فردی و اجتماعی مصرف کنندگان می گذارد. یکی از روش های تغییر در صفات شخصیتی افراد دارای اختلال وابستگی به مواد، شرکت در گروه های خودیار می باشد. هدف تحقیق حاضر «بررسی اثر بخشی جلسات معتادان گم نام بر صفات شخصیتی بیماران وابسته به مواد» بوده است.

مطالعه حاضر، شبه تجربی و با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون هم راه با گروه گواه بوده است. صد بیمار دارای وابستگی به مواد، از میان بیماران مراجعه کننده به کلینیک های روان پزشکی و سه مرکز مشاوره اعتیاد شهرستان اصفهان در سال 1388، به روش نمونه گیری آسان انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه (گروه آزمایش 50=n و کنترل 50=n)، تقسیم شدند. پرسش نامه جمعیت شناختی و آزمون شخصیتی آیزنک پیش از مداخله بر روی همه آزمودنی ها اجراء شد. در پایان کلیه آزمودنی ها نسبت به تکمیل مجدد پرسش نامه شخصیتی آیزنک اقدام نمودند.

نتایج آماری نشان داد، شرکت آزمودنی ها در جلسات انجمن معتادان گم نام منجر به بهبود نمرات صفت شخصیتی روان نژندی- روان پریشی و نمرات شخصیتی درون گرایی- برون گرایی گردید (001/0P<).

نتایج این مطالعه نشان داد، جلسات معتادان گم نام می تواند منجر به بهبود نمرات صفات شخصیتی (درون گرایی- برون گرایی و روان نژندی- روان پریشی) در مبتلایان به وابستگی به مواد شود. بنابراین پیشنهاد می شود، اجرا و تداوم این برنامه ها مورد توجه مسولین قرار گیرد