بررسی تاثیر تمرین های عضلات دمی بر کیفیت زندگی بیماران مزمن انسدادی ریه

بیماری مزمن انسدادی ریه با ایجاد تنگی نفس، کاهش تحمل فعالیت و خستگی سبب اختلال در کیفیت زندگی می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرین های عضلات دمی بر بهبود کیفیت زندگی بیماران مزمن انسدادی ریه می باشد.
پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که در آن تعداد 30 بیمار (27مرد و 3 زن) مراجعه کننده به کلینیک تخصصی ریه و مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه با شدت خفیف تا بسیار شدید بیماری، به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. تمرین های عضلات دمی در گروه مداخله 21 دقیقه در روز، 6 روز در هفته و به مدت 8 هفته توسط یکی از انواع حجم- جریان تمرین دهنده های عضلات دمی به نام رسپیول انجام گرفت. در ابتدا و در پایان 8 هفته کیفیت زندگی توسط پرسش نامه استاندارد کیفیت زندگی سنت جورج مورد ارزیابی قرار گرفت.
در پایان 8 هفته تمرین های عضلات دمی، بهبودی معنادار آماری در نمره کل کیفیت زندگی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید (001/0>P). در 3 بعد کیفیت زندگی شامل: فعالیت (001/0>P)، علایم(001/0=P) و اثرگذاری (001/0>P) بهبودی معنادار آماری مشاهده گردید.
به نظر می رسد که تمرین های عضلات دمی در بهبود کیفیت زندگی بیماران مزمن انسدادی ریه موثر باشد.