استفاده از سطوح مختلف عصاره روغنی بره موم بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف عصاره روغنی بره موم در مقایسه با پیکولینات کروم بر عملکرد و برخی پاسخ های ایمنی جوجه های گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی انجام گرفت. تیمارها شامل سطوح مختلف بره موم (500، 1000 و1500 میلی گرم در کیلو گرم جیره)، یک سطح پیکولینات کروم (1500 میکروگرم درکیلوگرم جیره) و یک گروه شاهد بودند که با استفاده از 200 قطعه جوجه خروس گوشتی راس(308) از سن 1 تا 42 روزگی تحت شرایط تنش گرمایی (2±34 درجه سلسیوس) به مدت 5 ساعت از شبانه روز (12 تا 17) انجام شد. آزمایش بر اساس طرح آماری کاملا تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار انجام گرفت. در این آزمایش علاوه بر اندازه گیری و ثبت معیارهای مرتبط با عملکرد رشد، میزان درصد لنفوسیت، هتروفیل، غلظت های گلوگز و انسولین در سرم نیز در پایان دوره آزمایش تعیین شد. همچنین در پایان دوره یک جوجه از هر تکرار به صورت تصادفی انتخاب و وزن نسبی برخی اندامها مورد بررسی قرار گرفت. میزان مصرف خوراک در کل دوره پرورش در جوجه های دریافت کننده تیمار1500 میلی گرم در کیلو گرم بره موم به طور معنی داری بیشتر از سایر تیمارها بود، اما مقدار پیکولینات کروم هیچ تاثیری بر مصرف خوراک نداشت (01‎/0P)‎ و ضریب تبدیل غذا (05‎/0>P)‎ درجوجه های دریافت کننده بره موم و پیکولینات کروم در شرایط تنش گرمایی به طور معنی داری بهتر از گروه شاهد بود. همچنین استفاده از بره موم و پیکولینات کروم تاثیر معنی داری بر بهبود سیستم ایمنی و میزان گلوگز و انسولین خون جوجه های گوشتی نداشت. البته تنها تفاوت معنی دار مربوط به درصد لنفوسیت ها بود که بیشترین و کمترین درصد لنفوسیت بترتیب برای تیمار غذایی 1500 میلی گرم درکیلوگرم بره موم و تیمار شاهد بود (05‎/0> (P. همچنین وزن نسبی اجزای لاشه، به استثنای وزن نسبی بورس، تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. وزن نسبی لاشه و بورس در تمامی گروه ها بالاتر از گروه شاهد بود (01‎/0> P)‎. با توجه به نتایج این تحقیق به نظر می رسد که در شرایط تنش گرمایی، استفاده از بره موم و پیکولینات کروم در بهبود رشد و ضریب تبدیل جوجه های گوشتی موثر باشند.