مقایسه سطوح مختلف متیونین گیاهی و سنتتیک بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی

این پژوهش به منظور مقایسه تاثیرگذاری سطوح مختلف متیونین گیاهی و سنتتیک بر عملکرد رشد و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های بر پایه ذرت و کنجاله سویا انجام گرفت. در این آزمایش تعداد 225 قطعه جوجه خروس سه روزه سویه راس 308 به 9 تیمار و 5 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی در واحدهای آزمایشی (قفس) توزیع شدند. تیمارها شامل سطوح افزایش تدریجی از هر یک از دو منبع متیونین گیاهی و سنتتیک طی سه دوره پرورشی بودند. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار 1: جیره پایه بدون متیونین افزودنی (شاهد)، تیمار 2: جیره پایه + 07‎/0، 06‎/0 و 05‎/0، تیمار 3: جیره پایه + 15‎/0، 11‎/0 و 10‎/0، تیمار 4: جیره پایه + 22‎/0، 17‎/0 و 14‎/0، تیمار 5: جیره پایه + 29‎/0، 23‎/0 و 19‎/0 درصد متیونین سنتتیک به ترتیب برای دوره آغازین، رشد و پایانی، تیمار 6: جیره پایه + 07‎/0، 06‎/0 و 05‎/0، تیمار 7: جیره پایه + 15‎/0، 11‎/0 و 10‎/0، تیمار 8: جیره پایه + 22‎/0، 17‎/0 و 14‎/0 و تیمار 9: جیره پایه + 29‎/0، 23‎/0 و 19‎/0درصد متیونین گیاهی به ترتیب برای دوره آغازین، رشد و پایانی. مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه در طی سه دوره پرورش اندازه گیری شد و ضریب تبدیل غذایی محاسبه گردید. به منظور ارزیابی پاسخ سیستم ایمنی در سنین 28 و 42 روزگی از دو آزمایش هموگلوتیناسیون علیه آنتی ژن گلبول قرمز گوسفند (SRBC)‎ و پاسخ به محلول 1-کلرو2-3- دی نیتروبنزن (DNCB)‎ استفاده شد. نتایج نشان داد که بیشترین میانگین افزایش وزن پایانی مربوط به 2 سطح بالای متیونین سنتتیک و گیاهی می باشد که با سایر تیمار ها اختلاف معنی داری داشتند درحالیکه کمترین میانگین افزایش وزن پایانی مربوط به سطح بالای متیونین سنتتیک می باشد. پرندگانی که از جیره پایه + 15‎/0، 11‎/0 و 10‎/0 درصد متیونین سنتتیک بترتیب برای دوره آغازین، رشد و پایانی و همچنین جیره پایه + 22‎/0، 17‎/0 و 14‎/0 درصد متیونین گیاهی بترتیب برای دوره آغازین، رشد و پایانی تغذیه نمودند، دارای بهترین عملکرد تولیدی و پاسخ سیستم ایمنی بودند. لذا با توجه به نتایج آزمایش به نظر می رسد امکان جایگزینی متیونین با منشاء گیاهی با متیونین سنتتیک وجود داشته باشد.