تعیین ماده مناسب جهت پوشش ایمپلنت و اباتمنت در بررسی ریزنشت محل اتصال ایمپلنت و اباتمنت با استفاده از رادیو تریسر و دستگاه شمارش گاما

جهت اندازه گیری ریزنشت توسط رادیوایزوتوپ، نمونه در محلول غوطه ور می شود و رادیوایزوتوپ هم به ناحیه اینترفیس نفوذ پیدا می کند و هم به بقیه سطوح می چسبد. با پوشاندن سطح نمونه به جز محل اینترفیس با ماده ای مناسب قبل از غوطه ورسازی، و جداکردن ماده قبل از شمارش، فقط میزان نفوذ رادیوایزوتوپ به محل اینترفیس شمارش می شود. هدف از این مطالعه تعیین ماده مناسب جهت پوشش ایمپلنت و اباتمنت در بررسی ریزنشت محل اتصال ایمپلنت و اباتمنت با استفاده از رادیوتریسر و دستگاه شمارش گاما می باشد.

در این مطالعه آزمایشگاهی 46 نمونه در دو گروه تقسیم بندی شدند. در گروه اول از نمونه های ایمپلنتی با پوشش پوتی، لاک و پوتی-چسب قطره ای با یک میلی متر فاصله تا اینترفیس استفاده گردید. در گروه دوم از نمونه های غیر ایمپلنتی که شامل گروه های پوتی، لاک و آکریل اتوپلی مریزان می باشند استفاده شد. تست ریزنشت توسط محلول تالیم 201 و دستگاه شمارش گاما در سه مرحله انجام گردید:1)پس از خارج سازی نمونه ها از محلول تالیم، 2)پس از شستشوی نمونه ها، 3)پس از جداسازی مواد پوشاننده.
در این مطالعه جهت مقایسه میزان نفوذ رادیوایزوتوپ به نمونه ها از آزمون آنالیز Co-Variance استفاده شد.

در سه گروه همراه با ایمپلنت، میزان ریزنشت ایمپلنت-پوتی- چسب (586/23909±76379) به صورت معنی دار از ایمپلنت- پوتی (926/86007±40/217343)؛ و ایمپلنت-پوتی به صورت معنی داری از ایمپلنت-لاک (031/67933±20/313247) کمتر بوده است.

در بررسی های ریزنشت بهترین روش جهت پوشش نمونه های ایمپلنتی، پوتی با چسب قطره ای در لبه پوتی می باشد. اما لاک به دلیل ریزنشت بیشتر، ماده مناسبی جهت پوشش نمونه های ایمپلنتی نمی باشد.