مقایسه دو روش تک مربی و چندمربی: یک مطالعه خودارزیابی عملکرد بالینی دانشجویان

اصلی ترین بخش در آموزش پرستاری آموزش بالینی است. یکی از چالش های موجود در این زمینه استفاده از چند مربی برای یک گروه از دانشجویان و یا استفاده از یک مربی برای یک گروه از دانشجویان در همه بخش ها می باشد. هدف این مطالعه مقایسه دو روش تک مربی و چند مربی در کارآموزی فن پرستاری است.
این مطالعه یک مطالعه نیمه تجربی است. 88 نفر از دانشجویان پرستاری که درس فن پرستاری را انتخاب نموده بودند، از دو دوره متوالی به روش سرشماری انتخاب شدند و طی 2 سال پی در پی به روش تک مربی (43 نفر) و چند مربی (45 نفر) و با طراحی دو سو کور تحت آموزش قرار گرفتند. بخش های بالینی و مربیان در هر دو گروه ثابت بودند. در پایان ترم تحصیلی توسط چک لیست خود ارزیابی اطلاعات جمع آوری گردید و به کمک میانگین، خطای استاندارد، آزمون های کای دو، اسپیرمن، پیرسون و تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفتند.
میانگین نمرات خودارزیابی دانشجویان در گروه تک مربی (08/0±67/1) و در گروه چند مربی (09/0±97/1) بود. بین میانگین دو گروه اختلاف معنادار آماری به کمک آزمون آماری تی مستقل مشاهده گردید (03/0=P، 32/1:T). بین جنس با میانگین نمرات خود ارزیابی و بین علاقه به رشته پرستاری با میانگین نمرات نیز ارتباط معنادار آماری به کمک آزمون کای دو و اسپیرمن مشاهده گردید (04/0=P). بین معدل و میانگین نمرات دانشجویان به کمک آزمون پیرسون نیز ارتباط معنادار آماری مشاهده نشد (40/0=P).
با توجه به میانگین بالاتر نمرات خودارزیابی دانشجویان در گروه چند مربی و اختلاف معنادار آماری بین دو گروه، لذا استفاده از روش چند مربی در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری توصیه می گردد.