تعامل پیشوند التزامی با پیشوند نفی در کردی سورانی

موضوع مورد بررسی در این مقاله، عدم باهم آیی پیشوند التزامی با پیشوند نفی در زبان کردی سورانی است. مبنای نظری مقاله براساس صرف توزیعی است. دلایل مختلفی پیشنهاد و بررسی می شود، و در نهایت، این نتیجه حاصل می شود که بنا به ویژگی های زمان- محور متفاوت زبان کردی، توجیهی که برای تعامل پیشوندهای وجه و نفی در زمان حال ارائه می شود، مستقل از این توجی هات برای تعامل این دو در زمان گذشته است. پیشوندهای منفی متفاوت در زمان حال محصول فرایند درج واژگانی در بخش ساختواژه در صورت آوایی هستند، درحالی که پیشوندهای یکسان منفی در زمان گذشته و حذف ظاهری be- التزامی حاصل اعمال فرایند تهی سازی برای پیشوند التزامی در بخش ساختواژه صورت آوایی است. نتیجه نهایی این است که فرایندهای ساختواژی موجود در بخش صورت آوایی عامل تغییرات پیشوندی در زبان کردی هستند.