جا به جایی تقویت شده عضلات عمودی همراه با تزریق توکسین بوتولینوم حین عمل در فلج کامل و مزمن عصب شش

ارزیابی اثر جابه جایی تقویت شده عضلات عمودی همراه با تزریق توکسین بوتولینوم به عضله راست داخلی در درمان فلج زوج شش.
روش پژوهش: طی یک دوره 10 ساله (1390-1381)، بیماران با فلج کامل و مزمن زوج شش مورد عمل جابه جایی تقویت شده عضلات عمودی به طرف عضله راست خارجی قرار گرفته و حین عمل، 12.5 واحد بین المللی از توکسین بوتولینوم (دیسپورت) به عضله راست داخلی (MR) تزریق شد. این بیماران حداقل به مدت 6 ماه پی گیری شدند. در این بیماران مشخصات جمعیت شناسی مانند علت، جنس، سن و یافته های قبل و بعد از عمل شامل میزان انحراف، محدودیت ابداکشن، نیاز به عمل مجدد و عوارض احتمالی مورد تحلیل قرار گرفتند.
تعداد 29 بیمار که 5 مورد از آن ها دو طرفه بودند، وارد مطالعه شدند. شایع ترین علل فلج، ضربه (48 درصد) و موارد مادرزادی نامشخص (31 درصد) بودند. چهارده بیمار (49.3 درصد) زن و 15 بیمار (51.7 درصد) مرد بودند. میانگین سنی بیماران 19.8±26.5 سال بود. انحراف قبل از عمل 17.5±45 پریسم دیوپتر بود که پس از عمل به 13.2±3.1- پریسم دیوپتر کاهش یافته بود. میزان اثر اصلاحی 17.7±48.1 پریسم دیوپتر بود. محدودیت ابداکشن قبل و پس از عمل به ترتیب 1.1±4.4- و 0.9±1.8- بود. میزان انحراف باقی مانده در 76 درصد موارد در محدوده 10 پریسم دیوپتر بود. چهار نفر (13.7 درصد) دچار هیپوتروپی شدند. از 19 بیمار که انحراف قبل از عمل آن ها برابر یا کم تر از 45 پریسم دیوپتر بود، 4 نفر مبتلا به اگزوتروپی Consecutive شدند. هیچ گونه عارضه ایسکمی سگمان قدامی مشاهده نشد.
تزریق هم زمان توکسین بوتولینوم همراه با جابه جایی تقویت شده، روشی درمانی در فلج کامل و مزمن عصب شش می باشد. در انحراف های کم تر از 45 پریسم دیوپتر احتمال اصلاح بیش از حد وجود دارد.