بررسی شاخص های عمل جراحی آب مروارید در شهرستان ورامین

تعیین شاخص های مربوط به جراحی آب مروارید شامل میزان پوشش، موانع و پیامد ها.
روش پژوهش: این مطالعه مقطعی بر مبنای جمعیت، در سال 1388 بر روی افراد بالای 50 سال با روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک برحسب تراکم جمعیت در مناطق مختلف شهری و روستایی شهرستان ورامین صورت گرفت. پوشش جراحی آب مروارید عبارت بود از نسبت چشم های نابینا یا کم بینای ناشی از آب مروارید که مورد جراحی قرار گرفته بودند که از تقسیم تعداد چشم های آفاکیک یا سودوفاکیک بر مجموع کل موارد نابینایی یا کم بینایی به علت آب مروارید و تعداد چشم های آفاکیک یا سودوفاکیک محاسبه گردید. موانع جراحی آب مروارید در افرادی بررسی شد که به علت آب مروارید درمان نشده، مبتلا به نابینایی و نقایص بینایی شدید بودند و حدت بینایی اصلاح شده کم تر از60/6 داشتند. پیامد ضعیف پس از جراحی آب مروارید به صورت حدت بینایی کم تر از 60/6 بر مبنای بهترین دید اصلاح شده تعریف گردید.
از میان 3000 فرد واجد شرایط 2819 نفر (94 درصد) در مطالعه شرکت نمودند. از 5836 چشم که مورد معاینه قرار گرفتند، در 526 چشم (9.0 درصد) سابقه جراحی آب مروارید وجود داشت که 5.8 درصد سابقه جراحی در یک چشم و 3.2 درصد سابقه جراحی در دو چشم را داشتند. لنز داخل چشمی (IOL) در 92.8 درصد موارد استفاده شده بود. در افرادی که عمل جراحی آن ها با استفاده از لنز داخل چشمی (IOL) انجام شده بود پیامد جراحی بهتر از افرادی بود که در آن ها از IOL استفاده نشده بود (82 درصد در مقابل 31.6 درصد، P<0.001). پوشش جراحی آب مروارید 66.4 درصد و پیامد ضعیف 13.2 درصد محاسبه گردید. بیش ترین مانع برای عمل جراحی آب مروارید در میان مبتلایان به این بیماری، ناآگاهی از نحوه درمان (44.3 درصد) بود.
اگرچه در این مطالعه میزان پوشش و پیامد جراحی آب مروارید از حد قابل قبولی برخوردار بود ولی هم چنان ناآگاهی از درمان مهم ترین مانع بهره مندی از جراحی آب مروارید محسوب گردید. برای تحقق اهداف برنامه پیش گیری از نابینایی (Vision 2020)، برنامه ریزی دقیق تر نظام بهداشتی جهت حذف علل قابل اجتناب بینایی ازجمله آب مروارید ضروری به نظر می رسد.