بررسی اثرات حفاظتی ویتامین E و سلنیوم بر اسپرماتوژنز موش های صحرایی نر بالغ مقاوم به انسولین

دیابت یک اختلال چندعاملی ازگروه بیماری های متابولیک است که با افزایش مزمن قندخون مشخص می شود. در این تحقیق، نقش حفاظتی ویتامین E و سلنیت سدیم در پیشگیری از اثرات مضر مقاومت به انسولین (دیابت نوع2) بر اسپرماتوژنز مورد مطالعه قرار گرفت.
موش های نر بالغ (180- 200 گرم) از نژاد ویستار به پنج گروه 7 تایی (گروه کنترل، گروه شم و 3 گروه تجربی) تقسیم شدند. این موش ها به مدت 110روز، روزانه فروکتوز10 % محلول در آب و همچنین mg/kg 200 ویتامین E (از طریق گاواژ)، mg/kg 5 / 0 سلنیت سدیم (تزریق درون صفاقی) یا هر دو را دریافت داشتند. پس از این مدت، پارامترهای اسپرم، سطح تستوسترون، LH، تولید روزانه اسپرم (DSP)، هیستوپاتولوژی بیضه و میزان مالون دی آلدهید (MDA) در بیضه مورد بررسی قرار گرفت.
شمارش اسپرم، درصد تحرک و زنده بودن اسپرم و DSP در موش های مقاوم به انسولین کاهش یافت. کاهش معنی داری در تعداد سلول های لایدیگ، اسپرماتوگونی، اسپرماتید و اسپرماتوزوئید در بیضه ی حیوانات مقاوم به انسولین مشاهده گردید. میزان MDA و تستوسترون نیز در بیضه حیوانات مقاوم به انسولین افزایش نشان داد. دریافت ویتامین E و سلنیت سدیم میزان MDA، اثرات مضر فروکتوز بر بیضه، پارامترهای اسپرم و بافت شناسی بیضه را کاهش داد. دریافت همزمان ویتامین E و سلنیت سدیم بیشترین اثر حفاظتی را ایجاد کرد.
این یافته ها نشان می دهد که تجویز ویتامین E و سلنیت سدیم، بیضه موش های آزمایشگاهی را در مقابل استرس اکسیداتیو القا شده توسط دیابت نوع 2 محافظت می کند.