بررسی عملکرد یک فرد مبتلا به اسکولیوز در راه رفتن با و بدون ارتز

اسکولیوز (Scoliosis)، یکی از ناهنجاری های سیستم اسکلتی- عضلانی است که بر عملکرد فرد طی راه رفتن و ایستادن اثرگذار است. اطلاعات کمی در مورد تاثیر ارتز بر پارامترهای تعادل و راه رفتن بیماران اسکولیوزی وجود دارد، بنابراین هدف از مطالعه حاضر، بررسی پارامترهای ذکر شده بود.
در مطالعه حاضر یک دختر 8 ساله مبتلا به اسکولیوز شرکت داده شد. این بیمار دارای انحنای اسکولیوزی با شدت 29 درجه و راس انحنا در سطح 8T قرار گرفته بود. پارامترهای راه رفتن و تعادل بیمار با و بدون استفاده از ارتز با استفاده از سیستم آنالیز گیت مجهز به 7 دوربین و صفحه فشار (Kistler force plate) بررسی شد. ضمن آن که طول تاندون عضلات ارکتور اسپاین و عضلات مایل شکمی داخلی و خارجی هنگام راه رفتن توسط نرم افزار Open- SIMM مورد ارزیابی قرار گرفت.
به نظر می رسد ارتز باعث بهبود عملکرد بیماران حین راه رفتن و ایستادن می شود، ضمن آن که باعث کشش عضلات پارااسپینال در سمت تقعر انحنای اسکولیوزی می شود.
ارتز باعث تنظیم راستای ستون فقرات و بهبود عملکرد بیمار در راه رفتن و ایستادن می شود. از آن جا که ارتز باعث افزایش طول عضلات پارااسپینال می شود، بنابراین می توان استنباط کرد که ارتز می تواند باعث اصلاح انحنای اسکولیوزی شود.