وضعیت سلامت شناختی و سلامت عمومی در سالمندان با و بدون سابقه افتادن

افتادن یک مشکل اصلی در سیستم های مراقبتی است و حدود 30% سالمندان، سالانه افتادن را یکبار یا بیشتر تجربه می کنند. عملکرد شناختی بعنوان یکی از ریسک فاکتورهای کلیدی در افتادن سالمندان محسوب می شود. در این مطالعه سعی بر آن داریم که وضعیت سلامت عمومی و شناختی سالمندان با و بدون سابقه ی افتادن را مقایسه کنیم.
در این مطالعه 22 سالمند بدون سابقه ی افتادن (15 مرد و 7 زن) با 31 سالمند با سابقه ی افتادن (21 مرد و 10 زن) توسط پرسشنامه ی سلامت عمومی و آزمون ام ام اس ای مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. آزمون تی مستقل جهت آنالیز داده ها استفاده شد.
یافته ها نشان داد که نمره ی کلی سلامت عمومی (009/0=p) و مقیاس فرعی اضطراب و اختلال خواب (004/0=p) بین دو گروه تفاوت معنی داری دارند. مقایسه ی میانگین ها نشان داد که سالمندان با سابقه ی افتادن اختلال بیشتری نسبت به سالمندان بدون سابقه ی افتادن از نظر نمره ی کلی و اضطراب و اختلال خواب داشتند. نمره ی کلی سلامت شناختی در دو گروه با و بدون سابقه ی زمین افتادن تفاوت معنی داری دارد(022/0=p)، هر چند که این تفاوت در هیچ یک از مقیاس های فرعی آزمون مشاهده نشد. مقایسه ی میانگین ها نشان داد که اختلال شناختی در سالمندان با سابقه ی افتادن نسبت به سالمندان بدون سابقه ی افتادن بیشتر است.
بحث: در این مطالعه ارتباط اضطراب و اختلال خواب با افتادن اثبات شد. اختلال در خواب می تواند با ایجاد حالت گیجی کلی منجر به افتادن شود. اضطراب و ترس از افتادن منجر به کاهش مشارکت افراد در فعالیت های فیزیکی معمول، تعادل، و افزایش خطر افتادن می شود که با روش های درمانی کاهش اضطراب می توان از افتادن پیشگیری کرد. بعلاوه احتمالا درمان های شناختی در دوران سالمندی نیز منحر به کاهش خطر افتادن می شود.