مقایسه تعادل ایستا در مردان میانسال و سالمند فعال و غیر فعال

هدف از مطالعه حاضر مقایسه تعادل ایستا در مردان میانسال و سالمند فعال و غیر فعال بود.
در این مطالعه مقطعی- مقایسه ای آزمودنی های تحقیق شامل دو گروه 55 مرد میانسال و سالمند فعال و 49 مرد میانسال و سالمند غیر فعال بودند. تعادل ایستا در آزمودنی ها با استفاده از آزمون ایستادن روی پا با چشمان باز و بسته اندازه گیری شد. سرعت(زمان) راه رفتن در آزمودنی های فعال با استفاده از آزمون پیاده روی راکپورت اندازه گیری شد. برای مقایسه تعادل ایستا با چشمان باز و بسته بین دو گروه از آزمون تی مستقل و برای بررسی ارتباط بین متغیرها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss16 انجام شد.
نتایج نشان داد که تعادل ایستا با چشمان بسته و باز در گروه فعال به طور معنادری نسبت به گروه غیر فعال بالاتر می باشد. با این حال در گروه فعال هیچگونه ارتباط معناداری بین زمان راه رفتن و میزان تعادل با چشم باز و بسته مشاهده نشد. یک همبستگی منفی و معناداری بین سن و تعادل ایستا مشاهده شد بطوریکه با افزایش سن تعادل بطور معنی داری کاهش می یافت.
یافته های مطالعه حاضر نشان داد که مردان میانسال و سالمند فعالی که بطور منظم به پیاده روی و ورزش صبحگاهی می پردازند نسبت به مردان میانسال و سالمند غیر فعال از تعادل بهتری برخوردار می باشند که این می تواند موید نقش تمرین بویژه پیاده روی در بهبود تعادل باشد. احتمال می رود که پیاده روی با اعمال اضافه بار بر روی انتقال اطلاعات از طریق بهبود سیستم های حسی سه گانه دستگاه عصبی مرکزی و همچنین سیستم حرکتی جهت حفظ تعادل، باعث بهبود تعادل شود.