جداسازی و تعیین خصوصیات مقایسه ای سلولهای بنیادی انسان از بافتهای دندانی پالپ، فولیکول پری اپیکال و لیگامان پریودنتال

سلول های بنیادی بافت دندانی از بافت های متنوعی از دندان جدا سازی شده اند .این سلول های بنیادی بالقوه دارای پتانسیل درمانی بالایی در ترمیم بافت های آسیب دیده دندانی می باشند. سلول های بنیادی پالپ (DPSCs)، سلول های بنیادی فولیکول پری اپیکال (PAFSCs) و سلول های بنیادی لیگامان پریودنتال (PDLSCs) دارای پتانسیل تکثیری بالایی در خود نوسازی می باشد که این قابلیت در پتانسیل درمان ترمیمی آنها بسیار اهمیت دارد .

در مطالعه حاضر، ما برای اولین بار در ایران روشی را برای جداسازی سلولهای بنیادی پالپ، پری اپیکال فولیکول و لیگامان پریودنتال معرفی و نقش بالقوه آن ها را در قابلیت ترمیم بافتی مورد بحث قرار می دهیم.

در این مطالعه پژوهشی بنیادی، سلول های بنیادی دندانی از فولیکول پری اپیکال، پالپ و لیگامان پریودنتال جداسازی شدند. این سلول ها با مارکرهای اختصاصی سلول های بنیادی و با استفاده از تکنیک ایمنوهیستوشیمی ارزیابی گردیدند. برای اثبات خصوصیت مزانشیمی سلول ها ،قابلیت تمایز آن ها به رده های استخوانی و چربی و همچنین بیان ژنی آن ها مورد ارزیابی قرار گرفت. برای سنجش توانایی تکثیر، روش های رنگ آمیزی با Brdu و منحنی رشد انجام شد و در پایان هر سه نوع سلول از نظر همه خصوصیات با یکدیگر مقایسه شدند.

جمعیت های سلولی جداسازی شده دارای خصوصیات مورفولوژیکی و مارکرهای سطح سلولی مشابه بودند. این سلول ها دارای توانایی تمایز به استخوان با قابلیت های متنوع و همچنین تمایز به چربی با الگوی مشابه هستند.PAFSCs دارای سرعت تکثیر چشمگیری نسبت به انواع دیگر می باشد.

ما نشان دادیم که DPSCs، PDLSCs و PAFSCs در بافت های مختلف دندانی وجود دارد و می توان از آن ها به عنوان یک منبع از سلول های بنیادی در توسعه ارگان های مهندسی زیستی و همچنین در بازسازی craniomaxillofacial استفاده کرد. همچنین، کشت های PAFSCs دارای توانایی تکثیر و تمایز به استخوان بالایی بوده که می تواند در درمان های ترمیمی بافت های دندانی کاربرد موثرتری داشته باشد.