بررسی فراوانی علل کم بینایی و نوع وسیله کمک بینایی تجویزی در بیماران کم بینای معاینه شده در کلینیک کم بینایی دانشکده علوم توانبخشی شهید بهشتی

بیماری های مختلفی سبب بوجود آمدن کم بینایی می شوند. هدف از این مطالعه مشخص کردن علل کم بینایی در بیماران معاینه شده در کلینیک کم بینایی دانشکده علوم توانبخشی است. این بیماران با معرفی متخصصین چشم پزشکی از سراسر کشور به کلینیک کم بینایی مراجعه نموده اند.
در این مطالعه تو صیفی - مقطعی، پرونده 204 بیمار کم بینا مورد مطالعه قرار گرفت. متغیرهای سن، جنس، میزان عیب انکساری، میزان دید با بهترین تصحیح اپتیکی بررسی شد.
24 بیماری، علت کم بینایی بودند و بیشترین بیماری ها به ترتیب شیوع: رتینوپاتی دیابتی (2/16%)، دژنراسیون ماکولای وابسته به سن(2/14%)، اشتارگات(3/12%)، رتینیت پیگمنتوزا (8/10%) و آلبینیسم (2/8%) بودند. در این بیماران عیب انکساری آستیگماتیسم بیشترین شیوع (7/66%)را داشت. بیشترین میزان کم بینایی درگروه سنی 80-70 سالگی(1/18%) بود و بیشتر بیماران، کم بینایی شدید (6/45%) داشتند.
با توجه به اینکه در بیماران کم بینایی معاینه شده، بیماری هایی مثل رتینوپاتی دیابتی و دژنراسیون ماکولای وابسته به سن، بیشترین شیوع را داشت و با توجه به اینکه عوارض چشمی این بیماری به خصوص بیماری دیابت در صورت کنترل قابل پیشگیری است، بنابراین بایستی اقدامات جدی در جهت آگاهی از بیماری و نحوه کنترل صورت گیرد.