شیوع مننژیت باکتریایی در نوزادان مشکوک به مننژیت در بیمارستان کوثر شهر قزوین، طی سالهای 1385-1389

در کشورهای در حال توسعه مننژیت باکتریایی به عنوان یک مشکل عمومی بهداشتی مطرح است. مننژیت نوزادی عبارت است از عفونت و التهاب مننژها که به صورت غالب در طی 28 روز اول بعد از تولد ایجاد می شود. در دوره نوزادی بیماری اشکال خاصی دارد. عامل بیماری، علائم بالینی و میزان مرگ و میر در این دوره با سنین بالاتر متفاوت است. هدف مطالعه حاضر بررسی شیوع مننژیت نوزادی باکتریایی در بیمارستان کوثر است.
روش پژوهش: این مطالعه از نوع مقطعی – توصیفی است که براساس مستندات موجود در پرونده 567 نوزاد مشکوک به مننژیت که در فاصله زمانی 1385 لغایت 1389 به بیمارستان کوثر شهرقزوین مراجعه کرده بودند، انجام شد. اطلاعات دموگرافی در یک پرسشنامه ساختارمند جمع آوری شده است. تشخیص آزمایشگاهی مننژیت باکتریایی عبارتند از: وجود بیش 30 لکوسیت در هر میلی متر مکعب CSF با ارجحیت نوتروفیل ها، افزایش پروتئین CSF به بیش از 200 دسی لیتر / میلی گرم، گلیکوراشی CSF به صورت کمتر از 40 درصد قند خون همزمان، شناسایی باکتریی در بررسی میکروسکوپی و یا کشت مایع مغزی نخاعی. از آمار توصیفی و تحلیلی جهت آنالیز داده ها استفاده شد.
پرونده 567 نوزادی را که با تشخیص مننژیت بستری شده بودند، بررسی گردید.. شیوع مننژیت نوزادی باکتریایی 1درصد (6 مورد) بود. نتایج کشت این 6 نوزاد به قرار زیر بود: 2 مورد اشرشیاکولی و یک مورد برای هر یک از باکتری های ذیل: کلبسیلا پنومونیه، انتروباکتر، پسودوموناس آئروژینوزا و استافیلوکوکوس اورئوس.
عفونت دستگاه اعصاب مرکزی یکی از مهمترین مشکلات در بالین مخصوصا در طی یک ماهه اول بعد تولد است. در این زمان عفونت دستگاه اعصاب مرکزی اشکال خاصی دارد که از علائم بالینی معمول متفاوت است و جهت پیشگیری از بروز عوارض نیاز به درمان دارد.برای جلوگیری از عوارض اتوتوکسیسیتی، پایش داروهای اتوتوکسیک مصرفی به شدت توصیه می شود.