مقایسه دنیا از منظر حضرت علی (علیه السلام) در نهج البلاغه و دیدگاه مولانا در مثنوی

بی تردید جهان و آنچه در آن است برای وصول به کمال بنا شده است؛ بنابراین، بهره برداری از دنیا اگر در مسیر کمال باشد، مقدمه کمال نیز محسوب می شود. در نظرگاه حضرت علی، علیه السلام، دنیا، آن زمان مذموم است که به هوس های زودگذر آن دل بسته شود و متعلقات آن در راه رضای حق تعالی مورد استفاده قرار نگیرد.
از نظر مولوی دنیا همچون زن جادوگری است که سحر و جادویش باعث فریب آدمیان می شود. زندان است و انسان ها زندانیان گرفتار در این زندان؛ صحرای خشک و لم یزرعی است و انسان ها همچون قوم بنی اسرائیل گرفتار در این صحرا. جوینده دنیا دچار شقاوت است و جوینده آخرت دارنده سعادت.