ادبیات تطبیقی، سهم ادیبان در فرایند جهانی شدن

تعامل فرهنگی ملت ها از اصلی ترین پیامدهای ارتباطات از دیرباز تاکنون بوده است و «زبان» که از عناصر اصلی فرهنگ است در این تعامل همواره نقشی اساسی داشته است. هر ملتی با ادبیات چه کهن و چه نو خود شناخته می شود و در تعاملات میان سرزمین های گوناگون «ادبیات» هر تمدنی نماینده ی آن و «زبان» آن واسطه ی ارتباط است. ادبیات دغدغه ی مشترک همه ی ملل است و درنتیجه چنین ادبیاتی مرزهای ملی و بومی را پشت سر گذاشته و وارد عرصه ی بین المللی شده، جانشینی برای ادبیات ملی و بومی می گردد و بدین ترتیب تمامی ملل را به هم پیوند می زند. آنچه در ادبیات جهانی اهمیت دارد شناخت ادبیات «دیگری» است که به دنبال آن می توان ظرفیت ها و توان مندی های ادبی خود را با دیگری سنجید و به اشتراکات ادبی و فرهنگی دست یافت، چراکه اساسا ادبیات هر ملتی ممزوجی از فرهنگ ها وخرده فرهنگ هایی است که بعضی از آن ها ریشه در فرهنگ دیگر کشورها دارد و این مسئله، خود، نوعی گام برداشتن به سمت شناخت نمادهای مشترک ادبی برای دست رسی به ادب جهانی است.