بررسی ویژگی های روان سنجی و ساختار عاملی مقیاس بینش شناختی بک(BCIS) در نمونه غیر بالینی ایرانی

بینش مفهومی پیچیده و چند بعدی است. سنجش های بالینی بینش، عمدتا بر آگاهی بیماران از بیماری روانی و نیاز آنها به درمان متمرکز شده است. رویکردهای نوین بر فرآیندهای شناختی نظیر ارزیابی مجدد بیماران از تجارب غیرعادی شان و سوء تفسیرهای آنها تمرکز کرده اند. هدف پژوهش حاضر بررسی ساختار عاملی نقیاس بینش شناختی بک، در نمونه غیربالینی ایرانی است.
به این منظور، 476 نفر از دانشجویان دانشگاه های مختلف، مقیاس بینش شناختی بک (BCIS) و پرسشنامه خودآگاهی (SCS) را تکمیل کردند. داده های گردآوری شده به وسیله نرم افزار لیزرل و SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها پیشنهاد می کنند که مقیاس بینش شناختی بک (BCIS) دارای ثبات ساختاری لازم در جمعیت غیربالینی ایرانی می باشد و می تواند به عنوان یک ابزار سودمند، برای مقاصد پژوهشی مورد استفاده قرار بگیرد.
یافته ها نشان دادند که دو مولفه اساسی خود-اندیشمندی و اطمینان به خود که توسط بک، باروچ، بالتر، استیر و وارمان(2004) مطرح شده بودند، در پژوهش حاضر نیز به عنوان عامل های مستقل به دست آمدند.