بررسی زیست سازگاری نانوالیاف الکتروریسی شده بر پایه کیتوسان در همکشتی با سلول های استرومایی مغز استخوان (BMSCs)

مطالعات متعددی در زمینه دستیابی به داربستی جهت رشد سلولهای بنیادی روی آن انجام شده است. هدف از این تحقیق ارائه داربست زیست تخریب پذیر کیتوسان-پلی اتیلن اکسید (PEO) با بررسی توانایی رشد، تکثیر، عدم تمایز و مرگ سلولی سلولهای استرومایی مغز استخوان (BMSCs) بر روی آن می باشد.
ابتدا تشکیل نانوالیاف کیتوسان-PEO به نسبت90 به 10و80 به 20 به روش الکتروریسی، توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد بررسی قرار گرفت. این اسکافولد بر روی ژلاتین1% در پلیت24خانه ای قرار گرفته و استریل شد. سلولهای BMSCs از استخوان ران موش های صحرایی بالغ استخراج و پس از سه مرحله پاساژ در خانه های خالی پلیت به عنوان گروه شاهد و هم بر روی داربست کشت داده شد. میزان تکثیر، عدم تمایز و سلولهای در حال مرگ در طی روزهای دوم، چهارم و ششم مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج نشان داد که مورفولوژی سلول ها بر روی داربست حفظ شده و مشابه گروه شاهد بود. میزان تکثیر سلولها روی داربست در روزهای متوالی افزایش یافته و اختلاف معنی داری با میزان تکثیر سلولها در کشت سلولها در گروه شاهد نداشت. یافته ها همچنین نشان داد درصد تمایز سلول های BMSCs و درصد میزان مرگ سلولی نیز در سلول های کشت داده شده روی داربست در مواجه با داربست در پایان روز ششم مشابه گروه شاهد بود.
تکثیر، عدم تمایز و عدم مرگ سلولی BMSCs بر روی نانوالیاف کیتوسان-PEO زیست تخریب پذیر منجر به ارایه مدلی از داربست گردید، که می تواند در مهندسی بافت و سلول درمانی مورد استفاده قرار گیرد.