اثر درمان طولانی مدت با کارنوزین بر میزان گلوکز و چربی های سرم و فشار خون در مدل تجربی هیپرلیپیدمی در موش سوری

هیپرلیپیدمی مزمن با عوارض مختلفی همراه می باشد. با توجه به اثرات حفاظتی و سودمند کارنوزین در بیماری های متابولیک، هدف بررسی حاضر تعیین اثر این ماده بر میزان چربی های سرم و فشار خون در مدل تجربی هیپرلیپیدمی در موش سوری بود.
موشهای سوری به پنج گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با دوز بالای کارنوزین (250 میلی گرم بر کیلوگرم)، هیپرلیپیدمیک و دو گروه هیپرلیپیدمیک تحت تیمار با کارنوزین (125 و 250 میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. تیمار با کارنوزین پس از گذشت 8 هفته از شروع مصرف غذای پر چرب به مدت 4 هفته انجام شد.
کارنوزین موجب کاهش معنی دار گلوکز سرم نگردید، سطح کلسترول توتال و تری گلیسیرید سرم در موش های هیپرلیپیدمیک بطور معنی دار افزایش یافت (01/0-05/0p<) و کارنوزین در دوز بالا موجب کاهش معنی دار آنها گردید (05/0p<) و از نظر کلسترول HDL سرم نیز درمان با کارنوزین تغییر معنی دار بوجود نیاورد. بر خلاف، افزایش معنی دار سطح کلسترول LDL در موش های هیپرلیپیدمیک مشاهده شد (05/0p<) و درمان با کارنوزین در دوز بالا موجب کاهش معنی دار آن گردید (05/0p<). بعلاوه، موش های هیپرلیپیدمیک افزایش معنی دار فشار خون سیستولی را نشان دادند (05/0p<) و درمان با کارنوزین موجب کاهش معنی دار آن نشد.
تجویز کارنوزین به موش های هیپرلیپیدمیک فاقد اثر محسوس بر گلوکز سرم و فشار خون سیستولی بود و موجب کاهش معنی دار در سطح کلسترول توتال، تری گلیسیرید، و کلسترول LDL سرم گردید.