اثر محرومیت از خواب بر عملکرد استقامتی و پاسخ های هورمونی به فعالیت استقامتی

محرومیت از خواب بر عملکرد فیزیولوژیکی و روانی افراد تاثیرگذار می باشد و احتمالا تقاضای انرژی دستگاه های بدن را افزایش می دهد. به نظر می رسد محرومیت از خواب می تواند بر عملکرد ورزشکاران اثرات منفی داشته باشد و ترشح هورمون های بدن را تحت تاثیر قرار دهد. پژوهش حاضر اثر محرومیت از خواب را بر عملکرد استقامتی و پاسخ های هورمونی به فعالیت استقامتی بررسی کرد.
20 مرد جوان با سابقه تمرین مقاومتی به طور تصادفی و دو سو کور به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. در دو روز مجزا یک بار پس از خواب شبانه روزی طبیعی و بار دیگر پس از 24 ساعت محرومیت از خواب عملکرد استقامتی آزمودنی ها با استفاده از آزمون بروس ارزیابی شد. بلافاصله پس از آزمون بروس، نمونه های خونی جمع آوری و سطوح کورتیزول و تستوسترون با روش Chemiluminescence و سطوح اپی نفرین و نوراپی نفرین با روش الایزا اندازه گیری گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری t وابسته و t مستقل به ترتیب جهت بررسی تغییرات درون گروهی و بین گروهی متغیرهای پژوهش استفاده شد.
در گروه تجربی حداکثر اکسیژن مصرفی به طور معنی داری کاهش (048/0=P) و کورتیزول به طور معنی داری افزایش یافت (005/0=P). کورتیزول پس آزمون گروه تجربی به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (022/0=P) ولی در سایر متغیرها تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد.
مطالعه ما نشان داد که 24 ساعت محرومیت از خواب می تواند اثرات منفی بر عملکرد استقامتی داشته باشد و موجب افزایش پاسخ کورتیزول و عدم تغییر پاسخ تستوسترون، اپی نفرین و نوراپی نفرین به فعالیت استقامتی شود