تحلیل زبان شناختی اهمیت واژگانی ترجمه ها و تفاسیر کهن قرآن

ترجمه های کهن قرآن در داشتن واژگان سره و اصیل پارسی، بسیار توانگر و بس پر بارند و از این منظر، در زبان فارسی همتایی ندارند. این آثار، آکنده از کلمات و ترکیباتی هستند که در متون کهن، کمتر به کار رفته و بعضا، نمونه هایی از آن ها در هیچ یک از متون دیگر یافت نمی شود. این مهم به ویژه در زمینه برابر نهاده های مفردات قرآنی از اهمیت خاصی برخوردار است. یکی از راه های غنا بخشیدن به نظام واژگانی، گزینش و بیرون کشیدن این دردانه های دیروزین از زیر خروارها خاک فراموشی و بی خبری و داخل کردن آن در زبان پذیرش یافته امروزین و به کار گرفتن آن ها برای مفاهیم جدید، می تواند بود. این جستار با هدف بازنمود اهمیت واژگانی کتب کهن قرآنی، با استناد به تعدادی از این آثار متعلق به قرون سوم، ششم هجری به مهم ترین ویژگی های واژگانی ترجمه ها و تفاسیر کهن قرآن از دیدگاه پژو هش های زبان شناسی پرداخته است. منابع این تحقیق عبارتند از: «قرآن قدس، پلی میان شعر هجایی و عروضی فارسی، ترجمه تفسیر طبری، برگردان کهن قرآن، ترجمه معروف به قرآن شماره 4، تفسیر قرآن پاک، گزاره ای از بخشی از قرآن کریم معروف به تفسیر شنقشی، ترجمه قرآن موزه پارس، تفسیری بر عشری از قرآن مجید، تفسیر قرآن مجید معروف به تفسیر کمبریج، تفسیر سورآبادی، تفسیرکشف الاسرار و عده الابرار، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن».