تعیین نقص توجه بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی

نقص توجه تاثیر قابل ملاحظه ای بر زندگی و وضعیت مبتلایان به اسکیزوفرنی و اختلال دو قطبی دارد. هدف این پژوهش، بررسی نقص توجه بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و اختلال دو قطبی بود.

در یک مطالعه پس رویدادی 132 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی و اختلال دو قطبی نوع یک در بیمارستان شفا در شهر رشت به شیوه نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شده وبه طور مساوی در چهار گروه اسکیزوفرنی مزمن، دوره نخست اسکیزوفرنی، دوقطبی مزمن و دوره نخست دوقطبی قرار داده شدند. 33 فرد بهنجار نیز به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. همه گروه ها با آزمون های رنگ واژه استروپ و عملکرد مداوم مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.

نقص توجه بیماران اسکیزوفرنی مزمن و دوقطبی مزمن نسبت به گروه شاهد بیشتر بود(05/0p<). بیماران اسکیزوفرنی مزمن در مقایسه با دوقطبی مزمن و دوره نخست اسکیزوفرنی از نقص توجه بیشتری برخوردار بودند. بین گروه های مزمن و دوره نخست دوقطبی و نیز دوره نخست اسکیزوفرنی و دوره نخست اختلال دوقطبی تفاوت معنی داری وجود نداشت.

نقص توجه در اسکیزوفرنی شدیدتر از اختلال دوقطبی است. مزمن شدن بیماری در اسکیزوفرنی تاثیر بیشتری دارد.