تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی پیش رونده بر تعادل، خستگی و ناتوانی جسمانی زنان مبتلا به ام اس

مولیتپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن دستگاه عصبی مرکزی می باشد که به وسیله تخریب میلین سلول های عصبی مرکزی باعث اختلال در هدایت جریان های عصبی می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین های مقاومتی پیش رونده بر تعادل، ناتوانی جسمانی و خستگی بیماران زن مبتلا به بیماری ام اس بود.
در یک طرح نیمه تجربی 24 زن مبتلا به ام اس (قد: cm6/7±160، وزن: kg11±68، سن 9/5±5/30) به شیوه هدفمند و بر اساس نمره ناتوانی جسمانی توسعه یافته کورتز (41) به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 12 هفته، 3 جلسه در هفته به مدت 45 تا 60 دقیقه تمرینات مقاومتی پیش رونده انجام دادند. در این دوران گروه شاهد هیچ گونه فعالیت بدنی منظمی نداشت. برای ارزیابی تعادل از تست تعادل بورگ، خستگی از پرسش نامه شدت خستگی و ناتوانی جسمانی از پرسش نامه توسعه یافته کورتز به صورت پیش و پس آزمون استفاده گردید. تحلیل داده ها در سطح خطای آلفای 5 درصد توسط آزمون آماری تحلیل واریانس چند متغیره مانکوا به وسیله بسته نرم افزاری SPSS نسخه 18 انجام شد.
نتایج آماری نشان داد که در میانگین نمرات تست تعادل و شدت خستگی بین دو گروه تجربی و شاهد تفاوت معنا داری وجود دارد (05/0> P). با این حال در میانگین نمرات توانایی جسمانی دو گروه تفاوت معنا داری مشاهده نشد (05/0 < P).
بر پایه نتایج پژوهش حاضر اجرای 12 هفته تمرین مقاومتی پیش رونده باعث افزایش تعادل و کاهش خستگی در بیماران مبتلا به ام اس می شود ولی تاثیری بر توانایی جسمانی آنان ندارد.