تاثیرآموزش تن آرامی به مادران باردار بر شاخص های فیزیولوژیک نوزادان

بررسی های مختلف تاثیر آموزش های مقابله با استرس از طریق تمرینات تن آرامی را نشان داده اند. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش تن آرامی به مادران باردار بر شاخص های فیزیولوژیک نوزادان از جمله آپگار، وزن، قد، دورسر، رفلکس های نوزادی، بعد از تولد می باشد.
این مطالعه یک پژوهش کارآزمایی بالینی است که در آن تعداد 84 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستانهای حافظ وشوشتری شهر شیراز طی سال 1389 به صورت تصادفی به دوگروه آزمایش وکنترل تقسیم شدند. سپس به گروه آزمایش علاوه بر مراقبت روتین، آموزش تن آرامی داده شد ولی گروه کنترل فقط مراقبت روتین را دریافت نمودند. در نهایت بعد از زایمان شاخص های فیزیولوژیک نوزادان شامل، ضریب آپگار، وزن، قد، دور سر،رفلکس نوزادی ا ندازه گیری شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارآماری وآزمون های آماری تی وکای اسکور تجزیه وتحلیل شدند.
دو گروه از لحاظ سن، میزان تحصیلات، در آمد، وضعیت اشتغال، رضایت از همسر همگن بودند.نتایج نشان داد که بین قد نوزاد،دفعات گریه شدید، رفلکس نوزادی بین گروه ها تفاوت معنی داری وجود داشته است. میانگین قد و رفلکس نوزادی در گروه آزمایش و دفعات گریه شدید در گروه کنترل بیشتر بود، ولی بین نوع زایمان، وزن تولد،دورسر نوزاد، دفع مکونیوم، زردی نوزاد، ضریب آپگار دقیقه اول، وپنجم تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
بحث و براساس نتایج این مطالعه آموزش تن آرامی در مادران باردار موجب ارتقاء برخی شاخص های فیزیولوژیک نوزادان می گردد. لذا برگزاری کلا سهای یاد شده برای کلیه مادران باردار توصیه می گردد. استفاده از روش های حمایتی مختلف مانند تن آرامی در طی سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است، آموزش تن آرامی اثرات مثبتی بر بر نوزادانشان دارد. به لحاظ اثرات مثبت این آموزش ها، اجرای این مراقبت هابه عنوان یک آموزش مفید در مراقبت های بارداری توصیه می گردد.