مقایسه اثر ان-استیل سیستئین خوراکی و وریدی در درمان مسمومیت با استامینوفن

تجویز وریدی یا خوراکی ان- استیل سیستئین تا امروز مورد بحث و اختلاف نظر بوده است. هر کدام از این راه های تجویز دارای معایب و مزایای خود می باشند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر درمانی ان- استیل سیتئین وریدی و خوراکی در درمان مسمومیت با استامینوفن طراحی گردیده است.
این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده parallel بود. جامعه آماری مطالعه شامل تمامی بالغین بالای 18 ساله مراجعه کننده به بخش اورژانس مسمومین بیمارستان بهارلو تهران با مصرف بیش از 5/7 گرم استامینوفن در طی 24 ساعت گذشته بودند. حجم نمونه در هر گروه 30 نفر بود. پس از تایید کمیته اخلاق در پژوهش دانشگاه علوم پزشکی تهران، نمونه ها با استفاده از روش بلوک بندی تصادفی در دو گروه درمان خوراکی (72 ساعته) و وریدی (20 ساعته) ان استیل سیستئین، وارد مطالعه شدند. سطح آنزیم های کبدی در ابتدا و تا 72 ساعت پس از درمان روزانه اندازه گیری شد. عوارض جانبی تجویز داروها نیز در هر دو گروه ثبت گردید. داده های بدست آمده وارد نرم افزار SPSS شده و جدول فراوانی داده ها تهیه شد، در آنالیز داده ها از آزمون های کای دو و t-test و در صورت نیاز آزمون آماری من ویتنی (Mann-Whitney U) استفاده شد.
تفاوت معنی دار آماری در دو گروه مورد مطالعه از نظر متغیرهای مختلف در ابتدای مطالعه دیده نشد. میانگین سطح سرمی AST، ALT، بیلی روبین و زمان پروترومبین 24، 48 و 72 ساعت پس از درمان در دو گروه درمانی خوراکی و وریدی تفاوت معنی دار آماری نداشت و هر دو گروه دارای اثر درمانی بودند. تهوع و افت فشار خون بعد از درمان به طور معنی داری در گروه درمان خوراکی بیشتر از گروه درمان وریدی بود (بترتیب 6/57% در مقابل 3/33% و 1/12% در مقابل صفر) (05/0p<). تفاوت آماری معنی داری در بین دو گروه از نظر سایر عوارض بررسی شده مشاهده نشد.
نظر به کارآیی و ایمنی مشابه در دو روش درمان خوراکی و وریدی استیل سیتئین و همچنین عوارض خفیف و قابل کنترل در روش خوراکی از یکسو و وضعیت اقتصادی و فرهنگی خاص جامعه ما در زمینه بستری و ترخیص بیماران از سوی دیگر، بهتر است استفاده از روش درمان خوراکی به عنوان روش اول درمان در اکثر بیماران، در صورت نداشتن کنتراندیکاسیون تجویز، در نظر گرفته شود.