اثر سایتوتوکسیک نایسین بر روی رده ی سلولی سرطانی معده

سرطان های معده- روده ای از شایع ترین سرطان ها در سراسر دنیا می باشند که علت توزیع این سرطان ها فاکتورهای محیطی و ارثی می باشد، فاکتورهایی مانند عادت های غذایی، فعالیت فیزیکی و کشیدن سیگار نقش بسیار مهمی در ابتلا به این سرطان ها ایفا می کنند، سرطان معده چهارمین سرطان متداول و دومین سرطان مرگبار در دنیاست. نایسین، پپتیدی ضد میکروبی با 34 بنیان اسید آمینه است و به علت دارا بودن آمینواسید لانتیونین جزو خانواده ی لانتی بیوتیک هاست. هدف از این مطالعه بررسی اثر سایتوتوکسیسیتی نایسین بر روی رده ی سلولی سرطانی معده می باشد.
به منظور مطالعه ی اثر سایتوتوکسیک باکتریوسین نایسین بر روی سلول های AGS، این سلول ها به تعداد 104 سلول در پلیت های 96 خانه ای کشت داده شدند و به مدت یک شبانه روز در انکوباتور در دمای 37 درجه ی سانتی گراد، با 5 درصد CO2 و 95 درصد هوای مرطوب انکوبه شدند، پس از 24 ساعت این سلول ها با غلظت های مختلف 0، 15، 30، 40، 60، 75، 150، 250، 350 و 450 میکرومولار نایسین تیمار شدند و برای هر غلظت 3 بار تکرار انجام شد، در نهایت اثر سایتوتوکسیک نایسین بر روی این سلول ها در بازه های زمانی 24، 48 و 72 ساعت پس از تیمار بررسی شد.
در هر سه بازه ی زمانی مشاهده شد که با افزایش غلظت نایسین قابلیت زیستایی سلول ها کاهش می یابد، به علاوه تیمار سلول ها در بازه ی زمانی طولانی تر اثر سایتوتوکسیسیتی بیشتر دارد.
بسیاری از پپتیدها با داشتن فعالیت های بیولوژیکی به عنوان عوامل درمانی استفاده می شوند؛ از جمله ی این پپتیدها نایسین می باشد که باعث مرگ در سلول های AGS می شود، اثر سایتوتوکسیک نایسین بر روی این سلول ها وابسته به غلظت و زمان است.