تحلیل عاملی سندرم متابولیک و ارتباط آن با بروز دیابت نوع 2: نتایج مطالعه قند و لیپید تهران

ارتباط متغیرهای سندرم متابولیک با یکدیگر کاملا مشخص نیست. هدف از این مطالعه تحلیل عاملی سندرم متابولیک و بررسی ارتباط آن با بروز دیابت نوع 2 در افراد 20 تا 60 سال در مطالعه قند و لیپید تهران می باشد.
تعداد 1861 مرد و 2706 زن از فاز پایه مطالعه قند و لیپید تهران برای بروز دیابت نوع 2 طی 4 فاز (متوسط 10 سال) پیگیری شدند. برای بررسی سندرم متابولیک از تحلیل عاملی به روش تحلیل مولفه های اصلی استفاده شد. از مد رگرسیون جستیک دو حالته برای بررسی نقش عامل ها در بروز دیابت نوع 2 استفاده شد.
در هر دو جنس، 3 عامل از تحلیل عاملی سندرم متابولیک به دست آمد. در هر دو جنس فشار خون سیستولیک و دیاستویک و دور کمر روی عامل 1 بارگذاری شدند. روی عامل دوم در زنان تری گیسرید و کلسترول با دانسیته بالا قرار داشتند اما در مردان دور کمر به همراه این دو متغیر قرار داشت. عامل سوم در مردان فقط با قند خون ناشتا بارگذاری شده بود اما در زنان دور کمر با قند خون ناشتا قرار داشت. در هر دو جنس، عامل 3 (عامل گلیسمی) با تطبیق متغیرهای مخدوش کننده، بیشترین اثر را روی بروز دیابت نوع 2 داشت. اندازه اثر برای زنان بیشتر از مردان بود. (مردان: 34/16-35/4=CI 95%، 43/8=OR، زنان: 37/26-19/7=CI 95%، 77/13=OR).
متغیر چاقی نقش مهمی می تواند در یک شکل کردن سندرم متابولیک داشته باشد. یافته های ما پیشنهاد می کند که 3 عامل با ماهیت های فیزیولوژیکی متفاوت با بروز دیابت نوع 2 همبسته هستند.