مقایسه ی اثربخشی مداخله های فراشناختی و شناختی- رفتاری بر کاهش علایم اختلال اضطراب فراگیر و باورهای فراشناختی

اگر چه به نظر می رسد سیستم پردازش فراشناختی نقش قابل توجهی در شکل گیری اختلال اضطراب فراگیر دارد، اما مطالعات چندانی در مورد اثربخشی مداخله ی فراشناختی در کاهش علایم این اختلال انجام نگرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخلات فراشناختی و شناختی- رفتاری در کاهش علایم اختلال اضطراب (General anxiety disorder یا GAD) و باورهای فراشناختی بود.
در یک کارآزمایی بالینی در سال 1390، 45 نفر از بیماران مبتلا به GAD از بین مراجعه کنندگان به مراکز و کلینیک های روان پزشکی و روان شناسی شهرستان همدان انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله ای شناختی- رفتاری و فراشناختی و یک گروه شاهد تقسیم شدند. داده ها در مرحله ی قبل و بعد از مداخله از طریق مقیاس اختلال اضطراب فراگیر و پرسشنامه ی باورهای فراشناختی (Metacognitive questionnaire) جمع آوری شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش آماری Multivariate ANOVA و به کمک نرم افزار SPSS نسخه ی 16 صورت گرفت.
بین نمرات سه گروه در مرحله ی پس آزمون تفاوت معنی داری وجود داشت (01/0 > P). نتایج آزمون تعقیبی LSD حاکی از آن بود که میانگین نمرات گروه درمان فراشناختی در مورد علایم GAD و باورهای فراشناختی از دو گروه دیگر و میانگین نمره ی گروه شناختی- رفتاری نیز از گروه شاهد به طور معنی داری پایین تر بود (05/0 > P).
مداخله ی فراشناختی و شناختی- رفتاری هر دو در کاهش علایم GAD و باورهای فراشناختی موثر هستند. با این وجود به نظر می رسد مداخله ی فراشناختی در کاهش علایم GAD موثرتر از روش شناختی- رفتاری است.