تاثیر چهار هفته تمرین ویژه فوتبال بر عوامل آمادگی هوازی و آسیب عضلانی بازیکنان فوتبال مرد باشگاهی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر چهار هفته تمرین متناوب هوازی شدید ویژه فوتبال بر شاخص های عملکردی هوازی بازیکنان فوتبال می باشد.
روش تحقیق: به این منظور 18 بازیکن فوتبال شرکت کننده در لیگ آزادگان ایران با میانگین سنی 24/2±88/21 سال، قد 33/5±22/174سانتی متر، وزن 7/5±77/67 کیلوگرم و درصد چربی 29/3 +38/12، در غالب دو گروه تمرین (12نفر) و کنترل (6نفر) برای شرکت در این پژوهش داوطلب شدند. برنامه چهار هفته ای تمرین متناوب هوازی شدید(هاف)، سه جلسه در هفته، شامل چهار دوره حرکت با توپ بود که در مسیر ویژه طراحی شده انجام شد. دوره های کاری فعالیت به صورت چهار دوره چهار دقیقه ای با شدت90-95 درصد حداکثر ضربان قلب بود که با سه دقیقه استراحت فعال، با 70 درصد حداکثر ضربان قلب، جدا شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و زوجی و آنووا با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد.
نتایج نشان داد که پس از چهار هفته تمرین، VO2max، زمان واماندگی بازیکنان افزایش اندک و سطوح هماتوکریت و هموگلوبین در بین دو گروه تمرینی و کنترل تغییر نکردند، ولی کاهش نشانگرهای آسیب عضلانی در خون قابل توجه بود.
به طور کلی می توان عنوان کرد که چهار هفته تمرین به صورت هفته ای سه جلسه در هفته موجب کاهش کوفتگی و آسیب های ریز عضلانی پس از فعالیت شدید شد، ولی احتمالا نتوانست بر میزان آمادگی هوازی بازیکنان تاثیر قابل توجهی داشته باشد.