عوامل اجتماعی و اقتصادی مرتبط با افزایش سن ازدواج جوانان (مطالعه موردی شهر کرمانشاه)

یکی از شاخص های مهم برای ارزیابی میزان سلامت و بهداشت جسمی و روانی افراد یک جامعه، شاخص سن ازدواج است. بالا رفتن میانگین سن ازدواج می تواند در مسیر سلامت جامعه اختلالاتی به وجود آورد. این مطالعه با هدف شناخت عوامل اجتماعی و اقتصادی مرتبط با افزایش سن ازدواج جوانان با تاکید خاص بر شهر کرمانشاه انجام گردید. روش مطالعه در این پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی و ابزار جمع آوری داده-های مربوطه پرسشنامه توام با مصاحبه می باشد. جامعه آماری مطالعه مذکور کلیه دختران و پسران ازدواج نکرده در گروه سنی 25-39 ساله شهر کرمانشاه در سال 1388 است. تعداد آنها برابر 16352 نفر است که با استفاده از نمونه گیری کوکران 380 نفر برای مطالعه انتخاب شدند و براساس نمونه-گیری تصادفی خوشه ایگزینش شدند. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحزیه و تحلیل قرار گرفتند. در این مطالعه برای بدست آوردن روایی از روایی صوری و سازه با استفاده از تکنیک تحلیل عاملی و جهت پایایی ابزار پژوهش از آلفای کرونباخ استفاده شد. برای آزمون فرضیه ها از ضریب همبستگی، آزمون های T و F و برای آزمون مدل تجربی از رگرسیون چندمتغیره به شیوه گام به گام و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که بین متغیرهایی چون نگرش افراد به برابری جنسیتی(48/0-=r)، میزان تحصیلات(32/0-=r)، سبک فرزندپروری استبدادی(235/0=r)، سبک فرزندپروری دموکراسی(44/0-=r)، سطح انتظارات(30/0=r)، میزان سخت گیری والدین(414/0=r)، میزان لذت بردن از مجردی(269/0=r) و میزان استفاده از رسانه ها(149/0=r) ارتباط معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از رگرسیون نشان می دهد که متغیرهای میزان دخالت والدین، سبک فرزندپروری، نابرابری جنسیتی، وضعیت مسکن و میزان اعتماد به نفس به ترتیب میزان اهمیتی در تبیین متغیر وابسته داشته اند، وارد معادله رگرسیونی شده اند. این متغیرها رویهم رفته 48/0 از فضای مفهومی متغیر وابسته(سن ازدواج) را تبیین و پیش بینی نموده است.