تاثیر وراپامیل بر غلظت آیورمکتین در سرم و مایع مغزی-نخاعی سگ

با توجه به اهمیت آیورمکتین به عنوان داروی ضدانگل بالینی، شناخت تداخل این دارو با سایر داروها ضروری به نظر می رسد. در مطالعه حاضر، تداخل اثر وراپامیل به عنوان مهارکننده گلیکوپروتئین P بر غلظت سرمی و مایع مغزی- نخاعی آیورمکتین در سگ ارزیابی شد.
در این مطالعه تجربی با مدل حیوانی، در سال 1390 در دانشکده دامپزشکی اهواز، 10 قلاده سگ نژاد بومی به طور تصادفی به 2 گروه پنج تایی تقسیم شدند. سگ های گر و هاول آیورمکتین را با دو ز 2/0میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن و گروه دوم همین دوز آیورمکتین را با 3میلی گرم برای هرکیلوگرم وزن بدن با وراپامیل دریافت کردند. مقدار آیورمکتین 1، 2 و 3 ساعت بعد از تزریق در سرم و 5/1 ساعت بعد از تزریق در مایع مغزی- نخاعی به روش HPLC اندازه گیری شد. بررسی آماری و تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS 16 صورت گرفت. به منظور مقایسه نمونه ها در ساعات مختلف از آزمون اندازه گیری تکراری و در دو گروه از آزمون T مستقل استفاده شد.
میانگین غلظت آیورمکتین در سرم سگ های هر دو گروه در ساعت دوم نسبت به ساعت اول کاهش و سپس افزایش یافت. آیورمکتینی در مایع مغزی- نخاعی سگ های گروه اول شناسایی نشد؛ در حالی که در گروه دوم میانگین غلظت آیورمکتین در مایع مغزی- نخاعی 91/10±44/45نانوگرم درمیلی لیتر بود.
غلظت سرمی آیورمکتین با تجویز داخل عضلانی، بعد از یک ساعت افزایش می یابد. وراپامیل موجب افزایش غلظت آیورمکتین در مایع مغزی- نخاعی می شود.