مقایسه شاخص های فاصله ای و مبتنی بر کوادرات در تعیین الگوی پراکنش تاغ (منطقه سیاه کوه یزد)

با توجه به اینکه مساحت قابل توجهی از بیابان های مرکزی کشور زیر پوشش گونه های مختلف تاغ قرار دارد، هرگونه مطالعه در مورد این گیاهان مقاوم حائز اهمیت زیادی است. در این راستا دو نقطه از جنگل های تاغ، هر یک به مساحت 30 هکتار انتخاب و از طریق اندازه گیری فاصله و آزیموت، موقعیت مکانی کلیه پایه ها ثبت گردید. با کمک نرم افزار GIS Arc نقشه موقعیت مکانی پایه ها ترسیم و در هر بخش 35 قطعه نمونه 10 آری به صورت تصادفی سیستماتیک پیاده شد. مراکز این قطعه ها به عنوان نقطه تصادفی برای بررسی روش های فاصله ای مد نظر قرار گرفت. شاخص های فاصله ای شامل ابرهارت، هینز، هاپکینز، جانسون زایمر، پیلو، هولگیت، نزدیکترین همسایه و مربع تی (C) و شاخص های کوادراتی شامل موریسیتا، استاندارد شده موریسیتا، گرین، نسبت واریانس به میانگین و لوید بودند. یافته های حاصل از پژوهش نشان دادند که در منطقه اول با توجه به شاخص های ابرهارت، هاینز، پیلو، موریسیتا، C، نزدیک ترین همسایه، پراکنش و موریسیتا الگو تصادفی و بر اساس شاخص جانسون زایمر کپه ای است. شاخص های گرین و لوید نیز الگو را تصادفی مایل به کپه ای نشان دادند. در منطقه دوم تمامی شاخص ها به استثنای شاخص های هاپکینز و جانسون زایمر الگو را کپه ای نشان دادند. از برآیند این روش ها، الگوی پراکنش تاغ در منطقه سیاه کوه از تصادفی مایل به کپه ای در مناطق هموار تا کپه ای در کوهپایه ها ارزیابی می گردد. همچنین بهترین شاخص ها برای تعیین الگوی پراکنش تاغ مربع تی و هولگیت ارزیابی شدند. بین شاخص های مبتنی بر کوادرات نیز شاخص موریسیتا بهتر از سایرین توانست الگوی پراکنش واقعی را تشخیص دهد.