مقایسه تاثیر کاربرد موضعی ژل اسید فسفریک فلوراید بر میزان خشونت سطحی دو نوع فیشور سیلانت و یک نوع کامپوزیت قابل جریان

کاربرد فلوراید و فیشور سیلانت در پیشگیری از پوسیدگی دندان های کودکان اهمیت دارند. بررسی ها بیانگر اثرات ترکیبات دارای فلوراید، به ویژه ژل اسید فسفریک فلوراید (APF) بر مواد ترمیم کننده دندان است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر کاربرد پیاپی ژل فلوراید APF 23/1% بر خشونت سطحی دو نوع سیلانت رزینی بدون فیلر و فیلردار و یک نوع کامپوزیت قابل جریان می باشد.

در این بررسی تجربی، 81 عدد دیسک از دو نوع سیلانت رزینی بدون فیلر (Fissurit F، Voco) و فیلردار (Fissurit FX، Voco) و یک نوع کامپوزیت قابل جریان (Arabesk Flow، Voco) در مولد مخصوص پلیمری آماده گردید. نمونه های بالا، هر یک به سه گروه 9 تایی تقسیم شدند. در گروه های شاهد (گروه 1، 4 و 7) ژل APF بر سطح نمونه ها استفاده نگردید. در گروه های 2، 5 و 8، ژل فلوراید یک بار و به مدت 4 دقیقه بر روی سطح نمونه ها قرار گرفت و در گروه های 3، 6 و 9 شش بار ژل APF استفاده شد (هر بار به مدت 4 دقیقه). سپس نمونه ها در آب مقطر قرار گرفتند. خشونت سطحی نمونه ها با استفاده از دستگاه پروفایل متر بررسی شد. برای واکاوی آماری داده ها از آزمون آنالیز واریانس دوطرفه (2-Way ANOVA) و توکی استفاده گردید.

نوع ماده مصرفی (فیشورسیلانت رزینی بدون فیلر، فیشور سیلانت رزینی فیلردار و کامپوزیت قابل جریان) بر مقدار خشونت سطحی موثر بود و تفاوت بین سه ماده از لحاظ آماری معنی دار بود (001/0P<). بیشترین خشونت سطحی مربوط به فیشور سیلانت رزینی بدون فیلر و کمترین خشونت سطحی مربوط به کامپوزیت قابل جریان بود. اما کاربرد ژل (یک بار و یا چند بار مصرف) و یا عدم کاربرد آن بر میانگین خشونت سطحی مواد تحت بررسی اثری نداشت (05/0P>).

هر سه ماده سیلانت رزینی بدون فیلر، سیلانت رزینی حاوی فیلر و کامپوزیت قابل جریان، در برابر اثرات مخرب ژل APF مقاوم بودند و خشونت سطحی چندانی در آن ها ایجاد نشد.