نیازهای درمانی ارتودنسی دانش آموزان پسر 18-14 ساله شهر اصفهان در سال 89-88 با استفاده از شاخص IOTN

هدف از این مطالعه ارزیابی نیاز به درمان ارتودنسی دانش آموزان پسر 18-14 ساله مدارس دولتی شهر اصفهان بود که در سال 89-1388 براساس شاخص IOTN (Index of orthodontic treatment need) انجام شد.
جمعیت مورد مطالعه، شامل 408 دانش آموز پسر 18-14 ساله شهر اصفهان بودند که به صورت تصادفی خوشه ایانتخاب شدند. نمونه ها با شاخص IOTN که شامل دو جزء سلامت دندانی (DHC یا Dental health component) و جزء زیبایی (AC یا Aesthetic component) است، به طور کلینیکی معاینه شدند. داده ها با استفاده از آنالیز Chi-square تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.
از میان نمونه های مورد بررسی 4/4 درصد نیاز بسیار شدید(DHC5)، 2/16 نیاز شدید (DHC4)، 5/22 درصد نیاز متوسط (DHC3)، 9/56 درصد بی نیاز یا نیاز جزئی (DHC1،2) به درمان داشتند. در درجه 5 بیشترین مال اکلوژن مربوط به (دندان های رویش نیافته)، در درجه 4 مربوط به (هایپودنشیا)، در درجه 3 مربوط به (6≥اورجت>5/3) و در درجه 2 مربوط به d (2 ≥جابجایی نقاط تماس دندان ها>1) بود. همچنین براساس AC، 5/76 درصد در گروه بی نیاز از درمان و 2/15 درصد در گروه بینابینی و 4/8 درصد در گروه نیاز قطعی به درمان قرار گرفتند.
6/20 درصد از دانش آموزان پسر 18-14 ساله شهر اصفهان نیازمند درمان ارتودنسی بودند (IOTN 4،5).