ارزیابی و مقایسه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به هپاتیت B و C مزمن با افراد سالم در استان همدان

هپاتیت مزمن می تواند موجب محدودیت عملکرد جسمی، ذهنی و نهایتا کاهش کیفیت زندگی در بسیاری از بیماران مبتلا به هپاتیت گردد. این مطالعه با هدف تعیین کیفیت زندگی بیماران مبتلا به هپاتیت B وC مزمن مراجعه کننده به درمانگاه هپاتیت استان همدان در سال 1390 انجام شد.
این مطالعه از نوع مورد- شاهدی بود که در آن، کیفیت زندگی 64 بیمار مبتلا به هپاتیتB وC مزمن با استفاده از پرسشنامه SF-36 نمره دهی شد و بر اساس متغیرهای سن، جنس، وضعیت تاهل، شغل، میزان تحصیلات و محل سکونت با کیفیت زندگی 120 نفر در گروه شاهد مورد مقایسه قرار گرفت. علاوه بر متغیر های فوق ارتباط کیفیت زندگی با سن، نوع هپاتیت، مدت زمان بیماری، تعداد فرزندان، سابقه سوء مصرف مواد مخدر و مرحله درمان در گروه بیماران بررسی گردید.
نمره ابعاد مختلف کیفیت زندگی در گروه بیماران(19±42) به صورت معنی داری از گروه شاهد(18±71) پایین تربود (05/0P<) همچنین کیفیت زندگی بیماران هپاتیت مزمن بر اساس متغیر های جنس، وضعیت تاهل، محل زندگی و در گروه های شغلی بجز در کشاورزان به صورت معنی داری از گروه شاهد پایین تربود (05/0P<) و با افزایش سن میزان کیفیت زندگی این بیماران کاهش پیدا کرده بود. پایین ترین نمره کیفیت زندگی در گروه بیماران مربوط به ابعاد نقش عاطفی بود (36±26) و درد جسمی (27±55) بالاترین نمره را به خود اختصاص داد. کیفیت زندگی بیماران هپاتیت مزمن در انتهای دوره درمان بالاتر بود (20±49) ولی تفاوت معنی داری بین کیفیت زندگی این بیماران براساس مرحله درمان مشاهده نشد.
نتیجه نهایی: نتایج نشان داد که با وجود روش های درمانی و راهکارهای مراقبتی جدید همچنان بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن از کیفیت زندگی پایینی برخوردار هستند.